Geen wind

Vrijdag heb ik afscheid genomen met mijn team. Wat we gingen doen was een verassing, maar de locatie Lemmer lichtte een tipje van de sluier op. Toch wel nieuwsgierig naar wat we zouden gaan doen reed ik ‘s ochtends naar Lemmer, waar een echte Skûtsje klaar lag, nou ja, echte…. er blijken dus twee klassen Skûtsjes te zijn: de SKS klasse, waar maar 14 schepen in meevaren en waar je niet tussen komt, en de IFKS klasse waar meer dan 60 Skûtsjes in meevaren, zo legt schipper Jelle uit. Wij gaan varen op de Frisia gebouwd in 1902 als vrachtschip, die nu meevaart in de IFKS wedstrijdklasse. Onze schipper Jelle moppert nog dat het wedstrijdreglement te weinig rekening houdt met het gewicht van zijn Skûtsje waardoor hij in het nadeel is. Ik vind het prima zoals het is, we gaan lekker zeilen!

Alleen… er is geen wind.

De windmolens staan volledig stil en er is geen rimpeltje op het water te bekennen. Gelukkig hebben de Skûtsjes tegenwoordig een motor, dus we motoren het eerste stuk van Lemmer naar Langweer door het prachtige Friesland. Alle tijd om gezellig bij te praten met het mooie team dat we zijn. Dat ga ik komend jaar zeker missen. We lunchen in Langweer, waar ik een paar jaar geleden met Aranka en de kinderen in een Valkje heb gelegen toen we een zeiltocht door Friesland maakten.

’s Middag zien we de windmolens langzaam in beweging komen en even later hijsen wij ook de zeilen. Het valt me alles mee hoe snel zo’n Skûtsje vaart. Sturen blijkt wel heel anders dan onze eigen boot. In de Jeltesloot varen we schuin doordat we steeds moeten opsturen en we ook behoorlijk verlijeren. Blijft dus oppassen anders zit je zo aan lagerwal. Op weg naar Woudsend is het een mooi moment om het roer symbolisch over te dragen aan Vladimir. Zo, dat is dat, tijd voor een hapje en een drankje.

Als afsluiting van een ontzettend leuke dag rijden we in colonne nog even langs Lelystad waar ik mijn collega’s ons schip laat zien. Zeker zo op de kant ziet het er wel imposant uit.

Myrthe in concert…

Nu snel naar huis, want Myrthe treedt vanavond op met haar blokfluit groepje. Zoals gewoonlijk heb ik het allemaal net iets te krap gepland, dus met piepende banden naar huis gescheurd om daar op de fiets te springen en nog bijna op tijd bij de voorstelling te komen. Myrthe doet het prima en het klinkt ook weer een heel stuk beter dan een jaar geleden. Ondanks het niet zo heel vaak oefenen – zoals dat vroeger ook bij mij ging- dus toch veel geleerd.

Kermis

Na afloop mogen Wouter en Myrthe kiezen tussen een ijsje en iets op de kermis. Het wordt de kermis waar ze het liefst in elastieken willen hangen. ’s-Avonds naar huis, moe, maar vooral ook een erg leuke dag geweest.