Salt Whistle Bay
25 Feb 2015, Vandaag zijn we aangekomen op Mayreau, vlak bij de Tobago Cays. We liggen in Salt Whistle Bay voor anker midden tussen moorings. Dat is altijd een beetje link omdat wij vijfentwintig meter ketting voor ons hebben liggen en als de wind draait dus een veel grotere draaicirckel hebben, dan de boten an een mooring. Maar het was een mooi plekje en we passen er precies in. Het is een prachtige baai, aan het eind ligt een strand met palmbomen. Het eiland is hier heel smal en achter de palmbomen zie je de helder blauwe zee aan de andere van het eiland.

Willem Smit travel guide
De volgende dag maken we een wandeling over het eiland volgens onze “Willem Smit travel guide”. Willem, van de Tignanello, heeft ons in Suriname allerlei tips gegeven over waar we wel en niet naar toe kunnen gaan in de Carib. Ik heb dat allemaal netjes in mijn I-Pad ingetypt en nu komt dat mooi van pas. Alhoewel we net gezwommen hebben vinden Myrthe en Wouter het nodig om, als we uit de dinghy stappen, in hun onderbroek weer het water in te duiken. Met kletsnatte onderbroeken wandelen ze daarna met ons over het enige weggetje van het eiland naar het plaatsje aan de andere kant van de berg. We hebben boven op het eiland bij het kerkje een prachtig uitzicht over de Tobago Cays en daarna lopen we op aanraden van Willem naar Dennis Hideway’s restaurant waar we wat drinken en Dennis de groeten doen van Willem. ‘s Avonds eten we bij de Salt Whistle Bay Club, wat wel lekker is, maar waar we ook meer dan twee uur op ons eten moeten wachten. Aranka en ik vinden dat niet zo erg, want we hebben een prachtig uitzicht op de baai en als het donker wordt gaan er gezellige lampjes aan, maar Myrthe en Wouter hebben zo langzamerhand wel heel veel honger. Net als we willen opstappen omdat we het welletjes vinden komt het eten alsnog en het is nog lekker ook.

waaien ons de haren van het hoofd
We staan vr 27 feb vroeg op, en maken de boot klaar. We willen vandaag naar Admirality Bay op Bequia varen. Via Whatsapp weten we dat de Tinkerbel vandaag ook het plan heeft Van St. Lucia naar Bequia te komen, dat zou erg gezellig zijn. De Tinkerbel kennen we uit Nederland en ze hebben twee dochters in dezelfde leeftijd als Myrthe en Wouter. Wouter ziet vanaf dit moment ook in elk zeilschip de Tinkerbel. Myrthe en Wouter doen al voor we vertrekken twee blokken voor school want tijdens het varen zal er wel niet zoveel van komen en het is natuurlijk wel leuk om meteen te kunnen spelen met de kinderen van de Tinkerbel als we aankomen.
De gribfiles geven windkracht 6 afnemend naar vijf. De wind is nogal noordelijk, dus Bequia is niet bezeild en we zullen wel een paar slagen moeten maken. Ik zet de Genua-4 (kleinere fok) op de kotterstag, die veel beter zeilt dan een dubbel gereefde Genua-1 en we zetten twee reven in het grootzeil. Dat is maar goed ook want als we uit de luwte van Mayreau komen waaien ons de haren van het hoofd (‘pannen van het dak’ klinkt zo raar op een zeilboot). In plaats van afnemen neemt de wind toe en even later hakken we tegen 30 knopen wind in. We hebben ook nog stroom die ons naar het westen duwt, dus we moeten wel een beetje snelheid houden en we varen met zes knopen naar het noorden. Het is twintig mijl dus een uur of drie later komen we alweer in de buurt van Bequia. Als we opkruisen komt een andere zeilboot dichtbij en gaat voor ons langs. We zien de Nederlandse vlag en het blijkt de Roque te zijn. Nou het is ook wel echt Roque weertje zeggen we nog tegen elkaar. We roepen ze op, dan kunnen we wat foto’s onder zeil van elkaar maken. Helaas heeft Lotte last van zeeziekte, maar ze gaat toch haar best doen. Wij gaan overstag en maken wat foto’s en een filmpje van de Roque als we langs varen. Het is prachtig om te zien hoe het schip zich door de golven heen slaat, net als wij!

wilde gebaren van Aranka als noodsein aangezien
Rond een uur of drie komen we aan in Admirality Bay, een enorme baai, die ook behoorlijk vol ligt met boten. We varen een rondje en laten dan ons anker zakken voor Tony Gibbons Beach. We zien op de AIS nog niets van de Tinkerbel, en ik weet natuurlijk niet of ze ook echt vandaag komen. Wel zien we even later de Roque binnenlopen die eerst naast ons komt liggen, maar als hun anker krabt gaan ze aan een mooring aan de andere kant van de haven liggen. Dan zie ik de Tinkerbel op de AIS verschijnen, ze zijn nog anderhalve mijl verwijderd en even later komen ze om de hoek bij Devil’s Table. Wouter en Myrthe staan te toeteren en Aranka staat zo uitbundig te zwaaien dat een Amerikaan komt kijken of er wat aan de hand is, hij had de wilde gebaren van Aranka als noodsein aangezien…

Het is erg leuk Ankie, Jan, Luna en Nika weer te zien. Wouter en Myrthe springen het water in en zwemmen er meteen naar toe. Later koken Aranka en Ankie samen een heerlijke maaltijd en eten we gezellig bij ons in de kuip terwijl de kinderen binnen naar een luisterboek luisteren. Het is leuk om de ervaringen van Ankie en Jan te horen over hun tocht naar de Carib. ‘s Nachts komen er nog wat squalls over met dertig knopen wind. Gelukkig liggen we nu goed vast. Vanmiddag dachten we dat ook, maar toen hing het anker gewoon achter een rots. Maar na wat duik en sleepwerk graaft hij zich nu keurig in het zand.

nog nooit zo snel hun school zien doen
De volgende ochtend (zaterdag) moeten er nog wel een paar blokken school ingehaald worden en ook aan boord van de Tinkerbel moet er nog school gedaan worden. Ik heb Wouter en Myrthe nog nooit zo snel hun school blokken zien doen. Maar dan moeten ze toch nog even wachten tot Luna en Nika ook klaar zijn, en dat duurt nog even dus we gaan eerst even naar de kant om brood te kopen. Het is nog een heel eind varen naar de kant met de dinghy en staat nog steeds veel wind, dus we houden het niet helemaal droog. Aan de kant komen we in een ontzettend leuk en gezellig dorpje. We kopen wat groente en fruit op de markt en komen Leon en Lotte van de Roque tegen en geven de foto’s en filmpje’s die we onderweg gemaakt hebben. Dan houdt Wouter het niet meer en wil hij NU terug naar de boot om te kunnen spelen met Luna en Nika. ‘s Middag gaan we samen met de Tinkerbel naar het strand en ‘s-avonds eten we lekker bij Jack’s, een gezellig restaurantje aan het strand waar we ervaringen van onze reis uitwisselen. Myrthe en Wouter gaan logeren bij de Tinkerbel dus wij hebben een heerlijk rustige avond.

Turtleman
Zondag gaan we samen met de bemanning van de Tinkerbel naar een het Old Hegg Turtle Sanctuary, een soort zeehonden crèche, maar dan voor schildpadden. “Mr Turtleman” legt uit hoe ze hele jongen schildpadjes vangen en hier laten opgroeien tot ze veertien jaar oud zijn. Dan worden ze weer losgelaten. De kans op overleven is hiermee veel groter dan als ze niet gevangen worden en de kans op overleven slechts enkele op duizend jonge schildpadjes is. Aranka vraagt de man zijn oren van het hoofd, maar Mr Turtleman vind duidelijk ook erg leuk om te vertellen. De schildpadden kunnen 200 jaar oud worden en pas als ze 25 jaar oud zijn kunnen ze eitjes leggen. Dat doen de vrouwtjes dan om het jaar. De schilpadden zijn solitaire beesten, dus ze doen niet echt lief tegen elkaar. Ze bijten elkaar en dat vraagt dus nog best wat verzorging door Mr Turtleman. Hij ontvangt ook schoolkinderen en vertelt hun alles over de schildpadden. Heel nuttig, want daardoor weten de kinderen (en ook hun vissende ouders) dat het vangen van schilpadden

Lijken wel tieners ;-)…
Als we terug zijn in Port Elizabeth wandelen we nog even langs de kade en eten een heerlijk gemberijsje bij Gingerbread. ‘s Middags gaan we weer zwemmen bij Tony Gibbons Beach waar ik nu door vier ipv twee kinderen wordt belaagd waarbij Myrthe en Wouter natuurlijk even aan Luna en Nika moeten laten zien hoe ze hun papa kopje onder kunnen duwen…

Aan het eind van de middag gaan we nog even langs bij de Roque om ze een goede reis te wensen. Zij gaan morgen al weer verder en zijn hun boot aan het verkopen, dus we weten iet of we ze nog gaan zien op onze reis. Leon heeft speciaal pannenkoeken gebakken voor Myrthe en Wouter, en dat valt uiteraard in goede aarde. ‘s Avonds komen Luna en Nika bij ons logeren, Myrthe ligt samen met Luna en Nika in de voorpunt en ze hebben het geloof ik erg gezellig want de deur gaat dicht en pas de volgende ochtend weer open. Lijken wel tieners ;-)…

Maandagochtend beginnen we de week goed met pannenkoeken. Dan luisteren de kinderen nog een luisterboek (“Groep zeven slaat terug”) voordat we Luna en Nika weer terugbrengen naar de Tinkerbel, zodat zij daar en Myrthe en Wouter bij ons hun schoolwerk kunnen gaan doen. Als Myrthe en Wouter klaar zijn met school brengen we ze naar de Tinkerbel waar ze verder spelen. Samen met Aranka ga ik naar het plaatsje Port Elizabeth waar we alvast uitklaren en nog wat boodschappen doen. Het is echt een erg gezellig plaatsje waar nu, maandag, de winkeltjes ook open zijn. ‘s Avonds wilde we eigenlijk met de Tinkerbel gaan barbecueën, maar het weer betrekt en de ene na de andere hoosbui komt overzetten. We eten daarom erg gezellig op de Tinkerbel. Eerst de kids, die daarna verdwijnen in de voorpunt en daarna eten wij met Jan en Ankie. Het wordt natuurlijk weer veel te laat en als we vertrekken nemen we afscheid, waarschijnlijk is de volgende keer dat we elkaar zien over een paar jaar in Nederland, de Tinkerbel gaat verder naar het zuiden en dan naar het westen richting Panama, wij gaan naar het noorden en dan richting Azoren. ‘s Avonds kijk ik nog even naar het weer en besluiten we vroeg te vertrekken. De wind lijkt OK, maar er zijn wel veer buien en het is toch 55 mijl hoog aan de wind… We bereiden nog wat zaken voor zodat we snel weg kunnen en zetten de weker om half zes.

meer onder dan boven water
De volgende ochtend staan we inderdaad vroeg op, maken de boot klaar en vertrekken om half zeven. Er staat een goede puist wind en tussen Bequia en Saint Vincent staan zoals voorspelt inderdaad hoge golven maar de White Witch werkt zich er kranig doorheen. In de luwte van Saint Vincent neemt de wind af en moeten we zelfs een stuk motorzeilen, maar na Saint Vincent krijgen we niet minder wind zoals voorspelt, maar juist meer. Het wind giert om de boot. We hebben twee riffen in het grootzeil en de genua ook maximaal gereefd. Toch zit het gangboord (en de zonnecellen) meer onder dan boven water en ook aan de hoge zijde komen regelmatig golven over het dek die tot achter op de boot spoelen. Nou ja het dek wordt weer goed gespoeld… Dan komt er ook nog zware bewolking opzetten en even later begint het te plenzen. Gelukkig houden we er wel een lekker gangetje in van zes knopen zodat Saint Lucia gestaag dichterbij komt. We kunnen er alleen niets van zien want alles om ons hen is grijs. Als het opklaart zien we Saint Lucia met de Pitons, dat kan niet missen. In de bui is wel een onderdeel, waarmee het dek aan de mast zit bevestigd, naar beneden komen zeilen en dat ligt nu binnen in de mast. Ik weet eigenlijk niet precies hoe belangrijk dit onderdeel is, maar we kunnen weinig anders dan gewoon doorvaren, we hebben al maximaal gereefd en motoren tegen de hoge golven in lijkt me eerder meer dan minder belasting op de boot geven. In de bui zijn we wel wat hoogte verloren, maar nu we achter het eiland komen en het opklaart, ruimt de wind en kunnen we toch nog precies de baai bij de Pitons aanlopen. Als we de motor aanzetten trilt het schip ongewoon. We proberen even zijn achteruit, maar het trillen blijft. We varen rustig de baai in en bij het strijken van de zeilen zie ik, als Aranka een stukje achteruit vaart, opeen een hele berg zeewier onder het schip vandaan komen. Dat was dus wat er in de schroef of het roer hing…

met een touwtje uit te hengelen
We hebben geluk, er is nog precies één mooring vrij. we liggen in een natuur reservaat en ankeren mag hier niet omdat je dan het koraal kan beschadigen met je anker. Ankeren kan ook nauwelijks want het is al direct vlak bij de kust zestien meter diep…. We liggen weer op een prachtig plekje en een stuk rustiger dan bij Bequia. Woensdag varen we in baai verder waar ik ga inklaren in Soufriere. Ondertussen kunnen Myrthe en Wouter gewoon doorwerken met school. Als ik ingeklaard ben varen we weer terug naar ons mooie plekje tussen de Pitons. ‘s Middags zijn we een paar uur bezig om de beugel die de mast in was gevallen er weer met een touwtje uit te hengelen. Na veel geprutst lukt het en de mast zit nu weer goed vast aan het dek. Later gaan we nog snorkelen bij de rotsen. Het is prachtig, we zien prachtig koraal met paarse en groene kleuren en veel vissen, onder andere Baracuda’s.

Foto’s van onze gezamenlijke duik bij Tobago
Ik kreeg via de mail nog wat foto’s van Andre Groß met wie Aranka en ik samen gedoken hebben op Tobago bij de Coral Garden en met wie we samen twee Rif haaien hebben gezien. Hieronder wat foto’s en een filmpje van Andre van onze duik bij Tobago:

En het filmpje van de rifhaaien…