Dag Taag… Hallo Sines!


We zijn vertrokken uit Lissabon (vrijdag 19 september) en zijn 50 mijl zuidelijker naar Sines gevaren. We hadden redelijk westelijke wind en voor het eerst dus een mogelijkheid om weer zeilend naar het zuiden verder te gaan (zonder tegen de wind in te kruisen).

De Taag uitvarend stond er even deining van 3 meter hoog. Door de ondiepte (5-20 meter) was het nog best even rommelig varen in de oceaandeining en we houden zolang de motor ook nog even erbij om er met voldoende vaart doorheen te komen. We varen met 4 zeilschepen in rij de haven uit en we hebben duidelijk allemaal hetzelfde doel. Een lekker tochtje naar Sines.

Op enige afstand zien we stevige regenbuien en bewolking en mooie regenbogen. Gelukkig blijven wij in de zon varen en waaien de buien achter ons langs weg. Maar helaas is er één buitje dat ons wel gaat raken. Snel het regenpak helemaal aangetrokken en het begint onstuimig te waaien, dus toch maar even de fok weggehaald. Grappig, midden in de bui totaal geen wind en dan, als je denkt dat hij verder overwaait en weg is, krijg je nog een staartje wind.
Ron en Jose varen met de Verleiding vlakbij, maar waren in de bui even volledig uit zicht (mist door de regen). Na de bui hebben we even contact via de marifoon. Ron en Roelof zitten qua humor volledig op dezelfde golflengte, dus er wordt op kanaal 77 even gekletst en grapjes gemaakt. Altijd goed teken dat het overal oke is.
En verder de hele route gewoon lekker zon en wind uit de goede hoek (13 knopen dus windkracht 3-4). We varen gemiddeld 6-7 mijl per uur en zo is deze afstand heel vlot te overbruggen. Onderweg zien we ook het zeiljacht Ojala bij Sesimbra uit de haven varen. Ook zij gaan op weg naar Sines. We hebben straks dus weer een Nederlandse enclave in Sines liggen!!!!!!

De diepte loopt onderweg weer tot 1000 meter diep net uit de kust en hier zaten dus ook weer leuke dolfijntjes. ze sprongen weer met dolle sprongen uit het water, maar ze bleven niet lang bij de boot. Verschillende groepjes dolfijnen zijn wel langsgeweest. Ook een vis sprong nog uit het water. Op de vlucht voor dolfijnen?

Bij Sines aagekomen ziet het er uit als een drukke industriele haven. Er voer ook een megatanker naar buiten. Maar gelukkig is het kommetje waar de jachthaven is, vlak bij het plaatsje en ziet het er heel gezellig uit. Het is een kleine haven, met een mooi zandstrand in de kom waar we op uit kijken en tegen de berg aan de witte huizen met rode daken en een kasteeltje.
Als Roelof van de anderen hoort dat het inschrijven in deze haven best lang duurt, stuurt hij mij op pad om dat eens te ervaren. Dus ik op pad, gewapend met paspoorten, zeebrief, verzekering en crewlist en de instructies dat ons schip echt niet langer is dan 12 meter. Maar de bureaucratie valt mij nog best mee. Alleen de borg van 30 euro voor een havenpas daar schrik ik nog wel van. Laten we hopen dat we deze niet vergeten in te leveren, zoals is gebeurd in Porto, of dat we ermee struikelen op de steiger en dit kleine stukje plastic naar de zeebodem verdwijnt.

Het is eigenlijk vrijdag en de kinderen hebben school. Maar tijdens het zeilen is het ons niet echt gelukt om ofwel les te geven of zelfstandig in de werkboeken te werken. Dus in de haven even snel een lesblok afgerond en dan zwemmen. We lopen nog steeds 3 weken voor (vergeleken met de scholen uit Leiden), dus we hoeven niet alle lessen perse vandaag af te ronden. Heerlijk die flexibiliteit, dat we zelf kunnen bepalen wanneer we de lesblokken uitvoeren. Maar ja, we gaan wel proberen de kinderen te motiveren om deze zevende lesweek dan op zaterdag/ zondag af te ronden. Kijken of dat weer gaat lukken.

Knisperende geluiden in het water:
Zaterdagochtend (20 september) zijn onze kinderen zoals gewoonlijk om 8 uur in de ochtend wakker. En als Wouter wakker is, is hij ook echt heel erg wakker. In zijn enthousiasme over lekker eten heeft hij bedacht dat we vandaag maar eens een feestje moeten houden. En vrolijk rent hij van boot naar boot om te vertellen dat er om drie of vier uur in de middag taart is bij ons. Hij rent in alle vroegte over de steiger; en zijn de anderen daar nog niet wakker van geworden, dan klopt hij wel enthousiast op de schepen om aandacht te krijgen voor zijn plan. Er komen wat slaperige hoofden naar buiten. Maar gelukkig lijkt niemand boos, en wordt het plan van Wouter in goede aarde ontvangen. Er wordt ook gevraagd of er iemand jarig is, maar nee hoor, dat is niet noodzakelijkerwijs nodig voor Wouter om een feest te organiseren (dat heeft hij in Leiden van Anna, ons buurmeisje geleerd).
We liggen hier met 5 Nederlandse schepen, De Zwerver, de Verleiding, Windoversea, Ojala en wij. We moeten dus toch wel wat regelen om om 4 uur taart te hebben met 13 personen. Dus we duiken de diepten van onze voorraadluiken in en jawel hoor; score = een Oetker kwarktaart en een pak cakemix. Daarmee moet het vandaag lukken.

Gauw gaan de kinderen aan de slag met een rekentoets (school) die eerst moet worden afgerond. Terwijl zij aan de slag zijn, bak ik wentelteefjes van ons oude brood. Als iedereen klaar is gaan we om 12.00 uur eens naar het dorpje toe. We lopen langs het strand over een soort boulevard. Midden op de boulevard zijn trainingsapparaten geplaatst. Kan je mooi je conditie trainen met uitzicht werkelijk prachtig uit de haven de oceaan op. Geweldige plek. En even verderop is er zelfs een lift gebouwd om de berghelling op te komen. Het bouwwerk is zo gek dat Roelof dat absoluut wil uitproberen. Maar helaas, deze hele dure installatie van een lift aan het strand met 4 verdiepingen, en geheel afgewerkt met natuursteen, is niet functioneel. We vermoeden dat dit een typisch Europees projectje is geweest van een paar miljoen waarbij het onderhoud is vergeten. De lift is erg fraai, maar wordt nu gebruikt als plashok, want hij doet het niet. Gelukkig kunnen we wel met de trap omhoog, ons er nog steeds over verbazend waarom die lift er nou toch zou zijn geplaatst.

Het dorpje is heel aardig. Witte huizen, beetje Grieks aandoend met de donkerblauwe kleuren erbij en de rode dakpannen. Het is vrij stil voor een zaterdag. We wandelen wat rond en vinden een supermarkt om boodschappen te doen voor het feestje. Op zoek naar de noodzakelijke ingrediënten zoutvrije roomboter en slagroom. Dat blijkt in Portugal minder makkelijke producten dan in Nl om snel mee te slagen. Myrthe en Wouter hebben rood-wit-blauwe snoepjes ontdekt en willen daar de taart mee versieren voor het NL-feestje. Met alles wat we hebben gevonden gaan we terug naar de haven en aan de slag met de taart. Tenminste, Roelof en ik zijn hard aan het werk, de kinderen duiken in het water. De taart zou 2,5 uur moeten opstijven in de koelkast (maar we hebben maar een uur) en de cake die Roelof bakt zou een uurtje in de broodbak machine moeten. We maken alles klaar en nemen dan net als de kinderen nog even een verfrissende duik in het water. De Windoversea heeft een opblaasbare surfplank en de kinderen zijn er ook mee aan het spelen. Dolle pret hebben ze, en ze varen alsof het een standup plank is met de dinghypeddels door de haven.
En daarna feest. Erg gezellig. Weer in een heel andere nl-setting dan de andere borrels, en dit keer dankzij Wouters plan met thee/ koffie en taart.
Maar ondanks alle ervaring en kennis die we bij elkaar hebben, weet niemand wat het knisperende geluid is, wat je in het water hoort. Het lijkt net of er water in de bilge loopt of dat de kakkerlakken zich inmiddels in ons schip hebben gevestigd…….Misschien is het geluid van de mosselen?
Als iemand het weet horen we het graag, we zijn hier met heel veel nieuwsgierige vertrekkers!!!!!!!!!!!!

Aanval van een trekkersvis?:
Zondag 21 september maken we een relaxdag. We wandelen nog een keer naar het dorpje Sines om toch nog het kasteel te bekijken. Maar meer dan een mooi uitzichtpunt is het eigenlijk niet. Dat viel een beetje tegen. Nog even plaatselijke lekkernijen geproefd in het café en daarna gaan we ons weer vermaken bij de boot.
De kinderen duiken in het water en maken dolle pret met Martijn van de “Zwerver”, en zwemmen een heel stuk met hem mee rond de haven.
Roelof maakt dankbaar gebruik van de aanwezige kennis en maakt voor het eerst een lier open, voor onderhoud. Het zit vol radartjes en veertjes en het is dus even goed opletten. Maar met wat handige tips van Ron (van de Verleiding) weet Roelof wat hij moet doen. Het is best een klus, maar aan het einde van de dag draait de eerste lier alweer soepel.
In de haven is het net een groot aquarium. Het is heel helder en er zwemmen behalve harders (de vissen die onze boot schoon eten) ook andere tropische vissen. We zien Dorades (lekker), maar er zitten bij de mosselen ook vissen van 20-30 cm lang met hele mooie blauw/paarse vinnen, zoeloelippen met tanden erin. Ze hebben bolle ogen, ook blauw gekleurd. Ze bewaken hun territorium goed, want zodra ik mijn camera erin houd wordt deze aangevallen. Maar ze zijn vooral ook niet echt schuw, dus alle tijd om ze te bewonderen en te fotograferen. Erg mooi zijn ze. Zoekend in een visboekje wat het voor soort is, kom ik niet verder dan trekkersvis. Maar ik weet niet zeker of ik dat goed heb.
Einde van de dag maak ik pannenkoeken. Dat is de kinderen beloofd als ze allebei 10 lesblokken Rekenen goed hebben gemaakt. En inmiddels hebben we bijna het hele rekenboekje weer klaar, dus dat is wel iets waar ze nu recht op hebben.

Onweer:
Maandag 22 september liggen we nog altijd in Sines. “De Zwerver” is in alle vroegte vertrokken naar de volgende bestemming. Maar er is nog altijd niet veel wind. Wel komt er een flinke onweersbui langs, met opnieuw de nodige regen (fijn dat we nu in de haven liggen, voelt toch iets veiliger). Helaas drupt het ook binnen in de boot, en we moeten nodig bij de ramen weer eens lekkages en kieren dichten (gelukkig is dit zoet water). Als we de gribfiles en het weer bekijken worden we ook niet heel erg blij. Het lage luchtdrukgebied wat normaal boven Spanje zou moeten hangen, hangt boven zee, en geeft hier veel te weinig wind, en vooral nog steeds uit de verkeerde hoek. Ook vandaag gaan wij nog niet verder. Maar we hebben het hier wel gezien en plannen ons vertrek uiterlijk morgen, zo nodig een lange tocht op de motor naar Lagos.
Gedurende de dag maken de kinderen hun schoolwerk. Topo doen ze op de computer, want we hebben hier goed internet. Wouter leert inmiddels alle landen van Europa tot en met Oekraïne, Moldavië, Letland, Litouwen, enz. Erg knap dat hij het onthoudt, want mij lukt het niet allemaal. Maar ineens zijn de vogels tijdens een pauze gevlogen. Ik kijk naar buiten en zie ze nog net weg peddelen met de dinghy. Duidelijk geen zin in taal en spelling zo te zien! Nou dan maken we maar even gebruik van hun tocht en we gaan benzine en diesel inslaan. Ze kunnen dan mooi de gevulde tanks weer met de dinghy naar de boot varen, dat scheelt sjouwen.
In de middag mogen we even de fietsen lenen van “De Verleiding”. Dat is leuk want even Noordelijker is een heel mooi leeg strand. Daar fietsen we naar toe. Er staat één golf op het strand. Maar die is zo indrukwekkend, daar wil je niet in zwemmen. Hij is echt hoog en stort zich met een hele lading zand op het strand en spoelt dan helemaal uit. Ongelofelijk wat een geweld. De kinderen kunnen het natuurlijk niet laten en gooien hun kleren in het zand en willen er wel in. Met enige overredingskracht hebben we ze op het strand kunnen houden en gewaarschuwd voor de golven. Leuk is dat op de achtergrond in zee de Verleiding, de Puff, de Antares en de Gavroche er aan komen zeilen. Dus we blijven niet te lang op het strand en fietsen weer terug. Dan kan Wouter mooi nog net op tijd de Volonté ontvangen door er met de dinghy naar toe te varen. Wij maken rustig het schip weer klaar voor vertrek morgenochtend heel vroeg.

Nederlandse barbeque in Ría de Arousa

Zaterdag aan het einde van de dag staat er een lekker windje (wel uit de verkeerde richting) en morgen is het windstil. Aangezien we een hekel hebben aan motoren besluiten we om zes uur ‘s avonds het anker op te halen. We moeten sowieso weg want nadat we van de wandeling naar de vuurtoren terugkwamen liggen we aan lager wal. We maken een mooie tocht naar Muros waar de Antares ook ligt. We komen weer in het donker aan, maar dat begint ook te wennen, en als je goed oplet is het met de plotter ook prima te doen. ‘s Avonds gaan wij nog gezellig naar Walewijn en Hedda op de Antares. Wouter en Myrthe gaan ook mee en kijken nog een film op de Antares.
Finistère - Porto Finistère - Porto
Finistère - Porto
Zondag hebben we een heerlijke rustdag. ´s Middags bekijken we Muros, een typisch Gallisch vissersplaatsje met leuke smalle steegjes en een oud kerkje. Als we terug naar de boot willen is het hoog water, en ligt de kikker waar onze dinghy aan vast zit wel erg ver onder water. Ook een auto die wat laag op de trailer helling stond geparkeerd is verrast door het hoge water… Wij gaan dus nog een kop koffie drinken, kunnen we meteen even internetten.
Finistère - Porto Finistère - Porto
Als we terug varen naar de boot komen we Hedda en Quirijn van de Antares tegen die richting speeltuin gaan. Wouter en Myrthe willen graag met Quirijn spelen en gaan met Hedda mee. Kunnen Aranka en ik mooi even naar de “tide mill” varen die aan de overkant van de baai ligt. Helaas is de tide mill dicht, maar toch leuk om te zien hoe ze hier gebruik maakten van het tij om naar ik aanneem graan te malen. ´s Avonds nodigen Wouter en Myrthe zichzelf uit bij Quirijn en dus eten we erg gezellig met zijn allen op de Antares. Als we terug varen zijn we net op tijd om nog mee te doen aan het boordnet, waar ook nog de Puff, de Tofino en de Ojala aan deelnemen. We spreken af om een Nederlandse strandbarbecue te houden bij Pobra do Carmiñal in Ría de Arousa.
Finistère - Porto
Maandag ochtend zijn de winkels weer open en ik begin met een lekker vers broodje te halen. Rond half één vertrekken we richting Ría de Arousa. We varen de Ría uit op de motor omdat er geen wind staat, maar zodra we bij Punta Queixal komen staat er een mooi briesje en lopen we met ruim vijf knopen naar het zuidwesten. Een ander (Frans) zeiljacht voor ons dat op de motor doorvaart, lopen we op en varen we voorbij. De wind trekt wat aan en het wordt een heerlijke zeildag langs een prachtige kust. Om de Ría de Arousa in te varen moet je of om Isla Sálvora heen varen of je kan via het Canal de Sagres en Passo de Carreiro tussen de rotsen door laveren. We zien op de AIS dat de Volonté en de Ojala ook heelhuids door deze passages zijn gekomen en bovendien is het hoogwater dus we besluiten door deze smalle (ca. 200 meter brede) passages te varen. Het is wel goed opletten want aan beide kanten liggen verraderlijke rotsen, maar het is ook een prachtig stuk kust en we komen er keurig doorheen, alhoewel de rotsen wel erg dichtbij voelen…
Finistère - Porto Finistère - Porto
Toen we aankwamen bij A Porbra Carmiñal werden we verwelkomd door Jesper en Thomas in de dinghy. Finistère - Porto ‘s Avonds hebben we op het strand gebarbecued met de bemanning van de Volonté, de Puff, de Tofino en de Antares. Het was erg gezellig totdat Aranka met Myrthe uit het water kwam lopen en Myrthe een grote snee in haar voet had die behoorlijk bloedde. Gelukkig bleek Patrick van de Tofino EBHO opleider en wist hij het bloeden snel te stoppen. Daarna door de donkere steegjes met Myrthe op mijn rug gezocht naar een ziekenhuis. Uiteindelijk kwamen we bij een donker gebouw waar, na er twee keer omheen gelopen te zijn, Myrthe uiteindelijk een bel vond… En ja hoor daar kwam een vrouw aan in een witte jas. Het Nederlandse verzekeringspasje was voor haar in ieder geval ook niet eenvoudig, maar na een kwartiertje kon een vriendelijke meneer in een witte jas ons helpen. Engels spreken lukte niet, maar toen ik de pleister van de wond haalde was het ook wel duidelijk. Eerst werd Myrthe’s voet verdoofd met eindeloos veel prikjes. Myrthe gaf geen kik, maar fijn was het niet. Daarna gingen we naar een andere kamer waar haar voet werd schoongemaakt. Toen ik een naai gebaar maakte, werd er druk Si Si geknikt… En ja hoor, daar kwam de hechtingset tevoorschijn, en even later had Myrthe 7 hechtingen in haar voet. Ik kreeg ook nog een spoedcursus hechtingen verwijderen, dus over 7 dagen ga ik dat oefenen…

Toen we terug wilden varen in de dinghy was het inmiddels laag water geworden, en lag er tussen ons en het water een stenige kust waar je niet makkelijk overheen kon lopen (zeker niet met een dinghy…) en een zandbank… Dus gewacht tot half twee ‘s nachts voordat we weer terug konden, dus de “Dutch barbecue” werd nog even doorgezet. Blijft verraderlijk dat getij… Wouter is op de Volonté gaan logeren bij Jesper en Thomas.

Vandaag doet Aranka eerst school met Wouter en Myrthe en ik gebruik de ochtend om allerlei klusjes aan de boot te doen, lampje zit los, koppeling van de watermaker lekt, netje voor de knuffels van Wouter en Myrthe ophangen etc. Finistère - Porto ‘s Middags proberen we naar een bergmeertje te lopen. In het begin vindt Myrthe het met haar voet nog wel lastig, maar even later lukt het al heel aardig om erop te lopen. Het bergbeekje is erg mooi met de laatste zon. Als we boven bij het bergbeekje zijn krijgt Wouter het toch weer voor elkaar om uit te glijden en bijna een waterval af te glijden (ongeveer op het punt waar Aranka en Wouter op de foto staan). Twee Spanjaarden weten nog net zijn arm te pakken, maar glijden dan bijna zelf de waterval af… Met Myrthe op mijn rug kan ik Wouter zijn andere arm pakken en trekken we hem weer omhoog. De Spaanse vrouw die Wouter wou redden heeft wel een natte broek… maar verder loopt dit ook weer goed af. Wel duidelijk dat Wouter wat van mijn genen heeft meegekregen.
Finistère - Porto
Finistère - Porto Finistère - Porto

PS. Met Myrthe haar voet gaat het goed en ze vindt zichzelf niet zielig en hoopt ook dat niemand zal vragen hoe het met haar voet gaat, anders mag deze blog niet geplaatst worden..

Vertrek uit Scheveningen richting A Coruña

Zaterdag ochtend (19 juli) staan we bijtijds op om de boot klaar te maken, en wat laatste boodschappen te doen, waar het de laatste dagen nog niet van gekomen is. Gelukkig hebben we bij het leeghalen van ons huis nog een behoorlijke voorraad voedsel gevonden dus voorlopig hebben we voldoende te eten en te drinken. Met een leenfiets van de haven halen we nog de laatste spullen bij de Jumbo en de Aldi. Toch weer vier grote tassen vol. We lopen met de fiets terug, en als we bij de boot komen staan voor het hek al onze ouders te wachten en komen net Geoffrey, Bob, Tessa en Eric aanrijden, vier vrienden waarmee wij ook veel op zee gekanood hebben, en die nu met ons de eerste mijlen mee varen. Terwijl wij de boot klaar maken vermaken Wouter en Myrthe zich met de kanoërs, specifiek met Geoffrey die nog een demonstratie eskimoteren (en in dit geval ook zwemmen) geeft…
Wouter
Terwijl we druk alle laatste dingen klaar maken, worden we door veel vrienden en hun komst in de haven, en nog even op ons schip verrast. Zo leuk dat iedereen er is, helaas kunnen we geen koffie of thee aanbieden. Want alle laatste voorbereidingen vragen onze laatste concentratie, en voortgang. Compleet verrast is Ranka door de komst van haar collega Sjaak.
Onder Onder
Gelukkig hebben we alle belangrijke zaken wel klaar, staat er een heerlijke noordwesten wind en is het prachtig weer, toch is het nog erg druk in ons hoofd met het vertrekken. Maar het is wel overweldigend dat zoveel vrienden (ook van Myrthe en Wouter) zijn komen kijken om ons uit te zwaaien en om mee te varen.
Uitzwaaien Uitzwaaien
Wonder boven wonder zijn we iets voor twaalf uur inderdaad klaar om te vertrekken en gooien we klokslag twaalf uur de trossen los. Op de havenhoofden worden we van twee kanten uitgezwaaid, terwijl we samen met de vier zeekano’s naar zee varen. Het is een prachtig gezicht zo. Mooier vertrek hadden we ons niet kunnen wensen.
Koffie
Het is rustig weer zodat we Bob en Geoffrey nog een kopje koffie kunnen aanbieden op volle zee.
Daarna nemen we afscheid, en als we de Genua erbij zetten zien we de vier kanoërs snel in kleine stipjes aan de horizon veranderen. Het voelt nog helemaal niet als voor een jaar vertrekken, maar eigenlijk meer als een gewone zeiltocht langs de Nederlandse kust. Het gevoel dat we echt voor een jaar zijn vertrokken moet nog landen.
Vertrek
We zeilen met een knoop of acht, hebben stroom mee en schieten lekker op. Als we de uiterton van het Slijkgat naderen, overwegen we of we door zullen varen naar Vlissingen of richting Hellevoetsluis zullen gaan. Op de marifoon horen we net dat de Toerzeilers die net vertrokken zijn naar de Scillies overnachten in Scheveningen in verband met de windverwachting (mogelijk 35 knopen wind). Wij kiezen dus ook voor Hellevoetsluit en varen via het Slijkgat het Haringvliet op. Zondag bekijken we Hellevoetsluis, en verder rusten we uit en zwemmen nog wat bij het strandje in het Haringvliet. Heerlijk om even een dagje niets te hoeven, als het goed is gaan we dat vaker mee maken…
Wouter
Maandag varen we iets voor de middag op de Genua naar de Haringvlietsluis en daarna met stroom mee het Slijkgat uit. Er staat een heerlijk bakstag windje en rond de kentering als we tegenstroom krijgen zijn we bij Oostende waar we binnen lopen en in de Mercatorhaven een plaatsje krijgen. De Mercatorhaven ligt midden in het centrum, en is ook heel beschut. Via een erg leuk sluisje en twee bruggetjes wordt je er binnen gelaten. Wel een veel leukere ligplaats dan de Royal Yacht Club Oostende waar ik eerder een keer heb gelegen, en waar verder helemaal niets te beleven viel. ‘s Avonds lopen we nog een rondje door het centrum, voor Wouter en Myrthe is het eigenlijk veel te laat maar je merkt dat ze echt behoefte hebben om even lekker te rennen en te bewegen na een dag op zee. Vooral Wouter is een echte stuiterbal en blijft maar heen en weer rennen.

Dinsdag vertrekken we weer rond het middaguur zodat we op de Noordzee de stroom mee hebben. Het is wel puzzelen om een goede route door de zandbanken heen te vinden. De kaart op de plotter is behoorlijk onleesbaar doordat bij België de kleuren opeens veranderen in geel en oranje en de relatie tussen kleur en diepte ook niet meer aanwezig lijkt. Ik zit eindeloos te prutsen met de plotter maar het lukt niet om de normale dieptekleuren terug te krijgen. Gelukkig hebben we ook papieren kaarten. (Later ontdek ik dat er een nieuwe optie zit op de plotter, waarbij de je de zeebodem in kleuren kan weergeven, als ik deze uitzet heb ik weer de normale zeekaart.)
Als we wegvaren staat er nog een straffe bries en zetten we een rif. De zee is nog behoorlijk hobbelig, maar in de loop van de dag nemen zowel de wind als de golfhoogte af. Aan het eind van de middag komt zelfs de zon nog even te voorschijn. We beginnen een beetje in-geslingerd te raken en aangezien het een rustige nacht wordt besluiten we bij Boulogne door te varen naar Cherbourg. Gelukkig maar, want ‘s nachts zeilen we nog heerlijk onder een prachtige sterrenhemel, terwijl woensdag de wind steeds verder afneemt en we de laatste mijlen naar Cherbourg zelfs moeten motoren. ‘s Nachts beginnen we voorzichtig met ons wachtloop systeem zodat we allebei ook nog wat slapen. Het is inmiddels al donker als we Cherbourg binnen lopen en een plaatsje aan de bezoekerssteiger vinden. Als we eenmaal liggen drinken we samen nog wat om te vieren dat we onze eerste nachtetappe erop hebben zitten.

Donderdag vertrekken we alweer vroeg om op tijd bij Cape de la Haye te zijn en het stroomvenster naar Guernsey mee te pakken. We varen via de “Race van Alderny” en de Big Russel. De wind staat pal van achteren en we varen delen op “twee oren” en kruisen de rest af om het geklapper van de zeilen zo veel mogelijk te beperken. Via de “Musé Passage” varen we ten noorden van de “Lowerheads” zuid kardinaal. Nu bedoeld, met een cursus zeezeilen was ik hier ook en toen gingen we onbedoeld ten noorden van deze zuid kardinaal, is toen gelukkig ook goed afgelopen want hij staat er niet voor niets!

In de haven St Peters Port moeten we nog ongeveer twee uur wachten om in de binnenhaven te kunnen. Er zit een drempel die met laagwater droog valt en pas ca. 2 uur voor hoog water kan je over deze drempel heen. We besluiten toch te wachten en geen plaats in de buitenhaven te nemen, omdat ik me nog herinner dat je in de buitenhaven alleen met je bijboot naar de kant kan. Als we na twee uur wachten naar binnen kunnen blijkt dat je vanaf de steigers in de buitenhaven inmiddels ook direct de kant op kan… Als we dat hadden geweten waren we lekker in de buitenhaven gaan liggen!

Vrijdag huren we fietsen en krijgt Wouter een echte mountain bike. Zijn dag kan niet meer stuk. In het verkeer is het wel echt oppassen (links rijden, maar vooral bij oversteken de ‘verkeerde’ kant op kijken blijft lastig, zeker met kinderen erbij!). Gelukkig vinden we buiten St. Peters Port snel allerlei leuke kleine weggetjes die niet zo druk zijn en maken we een leuke fietstocht. We komen langs Beacette Marina, een heel erg leuk haventje dat wel erg afgelegen ligt, en langs het strand waar we nog zwemmen en een ijsje eten. Kortom een heerlijke rustige dag.

Zaterdag varen we eerst via de ‘Alligande Passage’ en de ‘Percée Pasage’ naar een anker plek bij Herm. Aranka en ik zijn hier jaren geleden (1998?) samen met Levitas ook al eens per kano geweest. We varen met de dinghy naar de kant en maken een mooie wandeling rondom Herm. Alhoewel het al lang geleden is dat we hier waren kan ik het me nog goed herinneren. Er is dan ook niets veranderd. Wouter vraagt waar we eigenlijk naar toe lopen, als ik hem vertel dat we een rondje lopen snapt hij er niet zo veel van: ‘dan kunnen we toch beter meteen gaan zwemmen?’.
Geankerd Wandelen
Aan het eind van de middag zeilen we naar Sark waar we ankeren in Dixcard Bay, een mooie baai met een strandje en een grot. Met de dinghy varen we naar de grot. Zodra we in de grot zijn vinden Wouter en Myrthe het toch wel spannend en willen ze er net zo hard weer uit als dat ze er net in wilden. Wouter mag sturen in de dinghy en zit te stralen als hij de gas hendel in zijn hand heeft. We maken nog een wandelingetje over Sark en hebben er gelukkig aan gedacht om een zaklampje mee te nemen, want als we terug lopen is het in het bos al pikdonker. Sark is een leuk eiland, en een soort mini landje, met eigen regels, een eigen ziekenhuis, politie, gevangenis etc. Er rijden geen auto’s (alleen een paar traktoren die dienst doen als bagage vervoer, brandweer en zieken auto. Het beheer over het eiland gebeurt door de Signeur (een soort Lord).
Bloemen
Zondag blijven we liggen in Dixcard bay en maken een langere wandeling over Sark naar het dorpje en de tuinen van de voormalige Signeur’s woning waar ook een echte doolhof in is. Dit is voor Wouter en Myrthe het hoogtepunt van de dag en ze zijn ook veel sneller bij de vlag dan dat Ranka en ik hem gevonden hebben (wat het natuurlijk nog veel leuker maakt). Gelukkig kunnen we nog wat brood kopen voordat we weer terug lopen naar Dixcard Bay.
SarkSark
Maandag vertrekken we met zuidgaand tij richting Brest. In het begin staat er nog niet zo heel veel wind, maar later kunnen we heerlijk zeilen. Als we bij Roscoff zijn besluiten we hier ‘s avonds binnen te lopen, en te wachten op het goede tij om door het “Chenal du Four” te varen. Slaapt ook lekkerder als je in de haven ligt en we kunnen meteen afval weggooien en de accu’s opladen. We twijfelen nog of we niet door zullen varen naar L’Aber Wrac’h, maar om dat in het donker aan te lopen vind ik toch minder handig (veel rotsen, terwijl Roscoff eenvoudig en veilig is aan te lopen). Dinsdag ochtend vertrekken we vroeg om het tij door “Chenal du Four” te halen. Helaas is er weinig wind, dus we schieten niet erg op, maar we kunnen wel zeilen. Als we voorbij L’Aber Wrac’h varen, horen we via de marifoon dat een Engelsman op de rotsen is gevaren. Zijn boot is lek, maar het wordt laag water en hij probeert hem te repareren voordat het water weer op komt. Het laatste wat wij horen is dat het lijkt te lukken… Toch fijn dat wij hier niet midden in de nacht zijn binnengelopen… In het “Chenal du Four” zijn we eigenlijk iets te laat en dat merken we ook als we bij de Le Grand Vinotière zijn, want er staat een forse stroom tegen. We moeten de motor flink bij zetten om er nog een beetje tegenin te komen, precies op tijd denk ik, want over een half uur staat hier 5 knopen stroom en kom je er niet meer tegen in… Het laatste stuk naar Camaret kunnen we weer heerlijk zeilen. De haven van Camaret ligt vol, maar we kunnen aanmeren bij landgenoten die met een enorme Hallberg Rassy (zeker 50 foot) naar Frankrijk zijn komen zeilen. Ons schip lijkt opeens een “klein scheepje” naast dit schip.

We lopen naar het plaatsje, doen boodschappen en halen het weerbericht op. Blijkt dat er nog tot vrijdag ochtend een noordelijke wind is en dat de wind daarna naar het zuidwesten draait. We wikken en wegen maar nemen dan toch het besluit om vanavond direct door te gaan zodat we nog in dit weervenster de Golf van Biscaye kunnen oversteken. Nadat we getankt hebben, en de dinghy hebben opgeruimd zijn we klaar om te vertrekken. We schatten in dat we zo’n drie dagen nodig hebben om naar A Coruña te varen. We vertrekken met een heerlijk bakstag windje naar Ile de Seine via het “Chenal du Grand Leac’h”. Hoe we ook zoeken, we kunnen de noord en zuid kardinaal (bij Mendufa) waar we tussendoor moeten, maar niet zien (het is inmiddels donker), totdat ik ze met de verrekijker ontwaar, en als we er zo goed als langs varen, blijken ze niet verlicht te zijn… Rare jongens die Fransen, gelukkig is de kaart waar we op varen erg nauwkeurig en varen we er toch precies tussendoor. We varen ten westen om Île de Seine heen om dan koers te zetten naar A Coruña.

We hebben wel eerder samen een nacht door gevaren, maar nooit meerdere nachten achter elkaar. We spreken een wachtschema af waarbij we elkaar aflossen om de drie uur. Ik heb de eerste wacht en al snel hoor ik wat gespetter rondom de boot. Als ik achter de boot kijk zie ik in het licht van de lichtgevende algen -die oplichten als je er overheen vaart tot een soort lint van flikkerende lichtpuntjes achter de boot- twee dolfijnen zwemmen. Echt een prachtig, en bijna onwerkelijk gezicht, ook nog onder een prachtige sterrenhemel. Heerlijk rustig varen we de nacht door. Ik vind het altijd rustgevend om ‘s nachts onder de sterrenhemel door te varen, met alleen het geklots van de golven waar de boot doorheen vaart. We hebben ook nog stroom mee dus we schieten ook lekker op met zo’n 7 knoop over de grond en 6 door het water.

De volgende ochtend (woensdag ochtend) valt de wind weg. Door de golven die er nog staan (je zit op open zee dus de golven komen zo van de Atlantische Oceaan) schommelt het schip, en als er dan weinig wind staat, gaan de zeilen erg klapperen. Uiteindelijk zakt de wind tot 5 knopen van achteren en zetten we de motor aan. We proberen nog te motorzeilen, maar zonder zeil gaan we toch een knoop harder. Even later zien we een Frans marineschip voorbij varen dat vervolgens achter ons bij draait en ons een tijdje blijft volgen. Als we het genoeg vinden roepen we Wouter en Myrthe aan dek (wekt altijd vertrouwen, kinderen aan boord) en ja hoor, vrijwel direct zwaait het marineschip weer af en vervolgt zijn oorspronkelijke route. Als ik even later door de verrekijker kijk zie ik een soort brede toren, maar daar is alleen maar…zee! Als ik goed kijk denk ik dat het de opbouw van een onderzeeër is, kan ook wel kloppen want op de kaart staat dat het een oefengebied voor onderzeeërs is. Waarschijnlijk kwam het marineschip net van deze onderzeeër vandaan. Verder proberen we woensdag en donderdag van alles om toch te kunnen zeilen: we zetten de Gennaker op, gaat wel goed, maar dan als je richting Gijon vaart en dat was nou ook weer niet de bedoeling, daarna proberen we nog op twee oren, gaat ook weer paar uur goed tot de wind helemaal wegvalt.
Varen
Verder is het gewoon een lang stuk over zee, het valt me alles mee hoe Wouter en Myrthe zich vermaken en we zien ontzettend veel Dolfijnen. Hoogtepunt is als Wouter voor op de boeg zit en er een Dolfijn tegen zijn voet aan springt. ook zien we Dolfijnen helemaal uit het water springen alsof ze zo uit het Dolfinarium zijn gekomen.
Vliegende Dolfijn
Donderdagavond is er zo weinig wind dat we buiten in de kuip Monopoly kunnen spelen zonder dat het papiergeld weg waait… dan is er echt heeeeel weinig wind! We gaan veel te lang door, maar als het donker wordt besluiten we toch maar te stoppen en te gaan slapen. De eerste wacht heeft zijn slaap al gemist… maar goed, morgen denken we toch echt aan te komen in A Coruña en dan kunnen we lekker bijslapen.

Vrijdag ochtend is er eindelijk weer wind! Heerlijk, we hijsen snel de zeilen en in het begin gaan we nog iets langzamer dan we op de motor gingen, maar de wind trekt aan en ruimt ook nog een beetje zodat we steeds lekkerder gaan varen. Het is een heerlijke halve wind en als we ‘s middags bij A Coruña zijn stuiven de we de baai in met acht knopen, dat voelt lekker na twee dagen dobberen en motoren.

Nog leuker is het als we de haven in varen en Jesper en Thomas van de Volonté (een andere vertrekkersboot) op de kade al staan te roepen. Wouter en Myrthe zijn dolblij dat ze Nederlandse kinderen zien en binnen de kortste tijd zijn ze dikke maatjes. Het is lekker in de haven te zijn en we zijn ook wel moe. Behalve de Volonté ligt ook de Antares in A Coruña, dus dat is erg gezellig. Zaterdag avond bakt Aranka pannekoeken voor Jesper, Thomas en onze kinderen. Daarna sluiten we aan bij de borrel op Ojala met de bemanning van de Volonté, de Antares en ook van de Windover en de Ojala die hier ook allebei liggen.
A
Zaterdag gaan we overdag het centrum in en lopen langs de vele winkeltjes en het grote plein vlak bij de haven. We doen de was, doen boodschappen en kijken naar de kluslijst: Bevestiging WC-bril is afgebroken, slang van de douche is opnieuw los geschoten en moet dus op betere manier worden vastgezet, en nog wat kleine zaakjes. Helaas is de winkel waar je alles voor je zeilboot kan krijgen dicht op zaterdag, dus we zullen tot maandag moeten wachten.
A A
Zondag lopen we naar de vuurtoren Hercules en eten lekker in het centrum. ‘s Avonds is er op het plein een leuk feest met clown en acrobaten waar Wouter en Myrthe hun ogen uitkijken. Als we ‘s avonds terug lopen resaliseer ik me dat we nu twee weken onderweg zijn en dat ik in een normale vakantie nu alweer volop bezig zou zijn met de terug reis. Nu voelt het echter nog steeds of we aan het begin zitten van onze reis en dat geeft wel een heerlijk gevoel van vrijheid!
A

Geen golf te zien…

We waren net zo lekker op weg! Maar om middernacht is de wind weggevallen. De zeilen waren zo aan het klapperen dat we ze hebben weggehaald. Gek hoor, zit je op ongeveer 1/3 van de oversteek van Biscaye en is er helemaal niets om je heen te zien. De zee is vlak en er staat geen golfje. Nou ja, alleen die hele lange deining uit de oceaan, waardoor de boot op de motor de hele tijd heen en weer blijft rollen. Wat een lawaai maakt die motor zeg. Maar goed we zien ook vissersboten. En net kwam er zomaar een onderzeeer langs en een Marine schip wat om ons heen voer. Zeker controleren of we oke zijn? Snel kids naar buiten gestuurd, wekt altijd vertrouwen… Gelukkig zien we heel veel dolfijnen die zo uit het Dolfinarium lijken te zijn ontsnapt want ze maken prachtige sprongen in de lucht (foto volgt als we aan de overkant zijn). We hebben ze vaak bij de boot, wat een leuke dieren. Myrthe en Wouter hebben ze ook al gezien en er sprong er zelfs een tegen Wouter zijn voet aan toen hij op de voorpunt zat. In de nacht maakt de wit/grijze buik van de dolfijn en het licht van de lichtgevende algen in het water ze ook zichtbaar. Special effects…
En welk spel speel je dan met zijn allen in de avond? Natuurlijk, mens erger je niet!

Kinderblog myrthe; afscheid met kanoos

Voor 12 uur zaterdagmiddag kwamen er mensen op de boot en gaven nogmaals een paar cadeautjes (red. Mam: Sjaak van LUMC, opa Kees, oma Cootje, Nagyi, Oom Willem tante Edith, Tante Julie, fam Hunche).
En toen ging iedereen naar de pier om ons uit te zwaaien. Om precies 12 uur voeren we weg. Maar een paar mensen gingen mee varen in kanoos. En toen voeren we weg, met de kanoos.

Bij de pier zwaaide iedereen. Behalve……….Bob en Esri, die toeterden met plastic trompetters. En we voeren verder. Even later zei mamma: “het uitzwaaien is best wel kort, je zwaait even en het is voorbij!”
Eén kanoër spetterde me steeds nat, en tante Tessa, die ook in een kano zat, haalde ons soms in. Op sommige momenten was ze achter ons en riep ik: “Haal ons dan in, Haal ons dan in.”
Even later had pappa de fok erbij gezet. Toen was het lastiger voor de kanoërs om ons bij te houden (red. mam >3,7 knoopjes). Maar het lukte ze nog wel om ons bij te houden.

Even later ging mamma koffie zetten. Het duurde even, maar toen was het klaar en gooide pappa een touw naar de kanoërs toe. Mamma gaf een kopje koffie aan de mensen. Ik vond het best eng wat mamma deed, dus ging ik naar binnen, maar daarna toch maar weer naar buiten. Ondertussen waren de kopjes weer in de boot. Even later gingen ze bijna weg en gaf mamma aan één van de kanoërs een kus. Dat ziet er zo uit:

20140720-231938-83978504.jpg

20140720-232121-84081437.jpg

20140720-232121-84081737.jpg

20140720-232122-84082016.jpg

Wat een week…

Nadat we de boot uit Amsterdam hadden overgevaren, was er ‘s avonds een laatste en erg gezellig afscheidsetentje van mijn werk, geheel toevallig ook in Scheveningen, zodat we ook de boot even konden bekijken. Lekker dat de boot nu in Scheveningen ligt, dan hebben we veel minder reistijd.

Onze laatste week zag er bij aanvang al behoorlijk strak gepland uit:

  • Zaterdag: Barbecue met familie en vrienden.
  • Zondag: Afscheidsfeestje van Wouter en Myrthe in de speeltuin.
  • Maandag en Dinsdag: Huis leeghalen.
  • Woensdag: Huis schoonmaken.
  • Donderdag: Slotspektakel en boot inruimen.
  • Vrijdag: Naar de boot, auto inleveren en boodschappen doen.

Eerste tegenvaller was dat er water de boot in liep tijdens de tocht van Amsterdam naar Scheveningen, en gezien de hoeveelheid (kwam boven de vlonders uit!) was dit absoluut een blocking issue dat we tijdens onze laatste test gevonden hadden.

Vrijdag ochtend dus direct naar Scheveningen gefietst na eerst nog wat stempels verzameld te hebben voor allerlei medicijnen die toch echt mee moesten. Hoop euro’s armer en 4 stempels rijker verder naar Scheveningen gefietst. In Scheveningen nog even bon opgezocht die we twee jaar geleden op de Hiswa hadden gekregen waarmee de derde overnachting gratis was. Nu we hier negen dagen liggen een ideaal moment om de bon in te wisselen. Alhoewel de havenmeester dacht dat hij niet meer geldig was stond er op de bon iets anders, dus drie nachten gratis, mooi meegenomen,

Tijdens het fietsen kon ik mooi nadenken over het probleem van water in de boot. Het kwam alleen in de boot als de motor aan stond, moest dus koelwater zijn na de koelwaterpomp (anders was het ook blijven lekken als de motor uit stond). Dus bakskist leeg gehaald, leidingenschacht open geschroefd, maar die was droog en bleef droog. Toch kwam er onder de motor water als deze aan stond. Rara, wat kan het zijn. Toen ik nog beter keek zag ik naast de motor een dun slangetje waaruit water kwam. Bleek een beluchtingsklep te zijn om de koelwaterleiding te beschermen tegen heveling. Klep ook gevonden en deze werkte dus niet meer (in plaats van de leiding te beluchten werd er koelwater in de bilge geloosd). Klep vervangen en weer een probleem minder. Toch wel voldaan dat ik dit probleem gefixed had, fietste ik naar huis door de duinen via de Wassenaarse slag, wat een heerlijk stuk fietsen is.

Gelukkig had Ranka al boodschappen gedaan, en de plaatselijke slager kon ook nog wel een dag van te voren barbecue vlees voor 40 personen regelen… Gelukkig maar! Zaterdag feestje voorbereid en genoten van de gezelligheid en een prachtig boek wat Karin (onze buurvrouw) samen met alle feestgangers voor ons had gemaakt. Heel erg leuk!

Zondag het feestje met de kinderen, wat ook erg gezellig was, maar ‘s avonds waren we wel doodmoe!
Kids uitzwaaisfeestje...

Maandagochtend geeft Wouter samen met Myrthe een presentatie over onze zeilreis in zijn klas. Wij mogen er ook bij zijn, en ik ben best trots hoe ze dat samen doen. Dinsdagochtend doen ze het samen bij Myrthe in de klas.
Presentatie ELS

Als we thuiskomen beginnen we met inpakken, en in het begin heb je dan het idee dat je best wel aardig opschiet, maar ja… na een doos of 15 begon de gang vol te staan, en dus maar een eerste lading weggebracht naar onze garagebox in de Zilvermijn. Dan ook maar meteen even langs de slager om de lege bakken terug te brengen en af te rekenen en extra dozen halen. Volgens Aranka hebben we er nog wel 50 nodig, lijkt mij veel te veel maar vooruit… Ben je toch weel zo anderhalf uur verder. Gelukkig helpt Inger mee met inpakken waardoor het met de zolder behoorlijk op schiet. Tessa komt ook helpen en kookt voor ons. Fantastisch alle hulp, want we merken dat het steeds meer een race tegen de klok wordt om zaterdag te vertrekken.

Dinsdag zijn we van vroeg tot laat aan het inpakken, spullen naar de boot te brengen, spullen naar de opslag etc. Ranka heeft voor woensdag hulp van Els die een schoonmaakbedrijf heeft. Zij komt helpen met schoonmaken. Dit betekent echter ook dat we dinsdagavond in ieder geval de zolder helemaal leeg moeten hebben. Tot een uur of één ´s nachts werken we door, ongelofelijk hoeveel spullen je in de loop van de jaren verzamelt… Woensdag worden we door de schoonmaakploeg op onze hielen gezeten, maar het lukt steeds net om een verdieping leeg te hebben, voordat Els eraan komt.

´s Middags gaan Aranka en ik een eerste lading spullen naar de boot brengen. Als je alles in de kajuit ziet staan, denk je: dit krijgen we nooit weggestouwd. Maar na flink doorpakken lukt het toch om het meeste weg te krijgen. Ondertussen is Wouter bij vriendjes aan het spelen en past Marja op Myrthe. Als we ´s avonds thuis komen is het huis behoorlijk leeg en erg schoon. Alhoewel we niet meer werken en alleen met het weggaan bezig zijn, heb ik het gevoel dat het drukker is dan ooit! Gaan we wel weer inhalen…

Donderdagochtend brengen we de kids naar Marja en gaat er meteen weer een lading naar de boot. De boot komt al iets dieper te liggen… ´s middags is het slotspektakel op de ELS waar we toch nog behoorlijk voor moeten doorrijden om er op tijd te zijn. Het Slotspektakel is (eigenlijk zoals altijd) erg leuk, en we realiseren ons dat we dit volgend jaar gaan missen. Wouter en Myrthe hebben met hun klas allebei een leuke voorstelling. Na de voorstelling breng ik weer een lading spullen weg en koop wat schroeven en lijm om nog wat reparaties aan het huis te doen, voordat we het verhuren. ‘s Avonds eten we Pasta Pesto bij Marchella, de moeder van Olivia, Myrthe´s beste vriendin. Het is gezellig en ook heerlijk om even weg te zijn van het inpakken, maar ik merk ook dat we moe zijn en we gaan niet te laat naar huis, op naar het volgende bedrijf: Steigerplanken vast zetten, stoelen repareren etc. Daarna nog de auto leeggehaald die morgen ingeleverd moet worden. Als ik erachter kom dat de papieren in de auto een copy zijn krijg ik het even benauwd, betekent dat het kenteken ergens in een doos in de garage zit… Nou ja, maar weer op de fiets gestapt, naar de garage gefietst en na heen en weer slepen van wat dozen en mezelf in onmogelijke bochten wringen lukt het me zowaar om de juiste doos tussen de ca. 80 dozen uit te vissen. Voldaan fiets ik met het kenteken ergens na middernacht terug naar huis. Tijd om te slapen! We slapen allebei als een blok.

Vrijdag kids naar school, naar de kapper, parkeervergunning opzeggen, uitschrijven, huis overdragen aan de huurders, laatste spullen naar de garage brengen, rest van de spullen naar de boot en dan snel auto inleveren in Bleiswijk, waar ik tien voor vijf nog net op tijd ben. Als de auto is ingeleverd en ik terug rij naar de boot denk ik hèhè, nu alleen nog spullen inpakken en dan lijkt het alsof we morgen inderdaad kunnen vertrekken. Maar wat een drukke week, ben echt moe, toch allemaal meer werk dan je van te voren denkt. Maar ook wel trots dat het allemaal gelukt is en dat we het samen met een heleboel hulp voor elkaar hebben gekregen. Geeft ook weer vertrouwen voor onze reis!

Morgen (zaterdag) nog wat spullen weg stouwen en laatste boodschappen doen en dan vertrekken we om twaalf uur vanaf ligplaats B18 (2e-haven) en varen we iets over twaalf tussen de havenhoofden door waarna we met een mooie zuidoosten wind richting Zeeland vertrekken.

Schip op de kant

Afgelopen weekend zijn we naar Lelystad gevaren. Vrijdagavond zijn we voor goed vertrokken uit de Bruynzeelhaven, en uitgebreid uitgezwaaid. Was een kort maar erg prettig verblijf, is echt een gezellige haven en vereniging. In de schemering zijn we door Amsterdam gevaren. Voordeel van dit tijdstip is dat we zo de sluis in konden varen en de Schellingwouderbrug ook direct open ging.

Heerlijke rustige zeiltocht
Op het Markermeer was het weer een hele kunst om alle onverlichte tonnen te ontwijken, maar het was en heerlijke avond met een zacht briesje, net genoeg om lekker te kunnen zeilen. Wouter en Myrthe lagen al te slapen, dus Ranka en ik hadden een heerlijke rustige zeiltocht tot we om een uur of drie ankerden bij het Blocq van Kuffele (bij Almere).

Zaterdag zijn we doorgevaren naar Lelystad, helaas was er nauwelijks wind, dus dat werd motoren. Toch fijn dat we het grootste deel gisternacht gevaren hadden, toen er wel wind was. Alhoewel wij ons hadden gemeld voor de Noordersluis (tegenwoordig onbemand) was het niet doorgekomen. Blijkbaar werkt het systeem nog niet feilloos…. Toch konden we vrijwel direct de sluis invaren waar je ca. 6 meter naar beneden gaat. Toch wel spannend als dat allemaal op afstand bediend wordt. Je zal je landvast maar vast hebben zitten….

Buren van de Tinkerbel
Zaterdagmiddag kwamen Jan en Ankie van de Tinkerbel nog even langs, die hun schip een werf verder, vlak naast Schaap Shipcare op de kant hebben staan. Jan en Ankie vertrekken ook ergens begin juli met hun kinderen voor een lange tijd, en het is altijd leuk om met elkaar de plannen en ervaringen te delen. Zaterdagmiddag kon ik met Jan meerijden naar Amsterdam om onze auto op te halen die nog bij de Bruynzeelhaven stond. In Zaandam Jan nog even aan Walewijn (van de Antares) die ook binnenkort vertrekt, voorgesteld en gezellig in de kuip nog wat gedronken.

Gekraand
Vandaag (dinsdag) is ons schip bij Schaap Shipcare in Lelystad de kant op gegaan voor de laatste klussen. De ankerketting is verroest en vervangen (tegenvallertje…), olie in de saildrive vervangen, de ontluchting van de dieseltank hersteld en natuurlijk anti-fauling, en het schip voor vertrek nog eens mooi in de was gezet. Een meevaller is dat de anodes er nog goed uitzien en nog niet vervangen hoeven te worden, en dat scheelt, want anders had de vaanstandschroef uit elkaar gemoeten…

Voor de laatste keer
Inmiddels is het wel raar dat elke afspraak op het werk `voor de laatste keer` is. Voelt onwerkelijk. Komende dagen laatste zaken overdragen en afscheid nemen en vanaf volgende week dinsdag alle tijd om laatste zaken voor te bereiden, en te zorgen dat ons schip weer pico bello in het water komt. Voelt allemaal erg spannend en het lijkt mij ook heerlijk om de haven van Scheveningen uit te varen omdat dan alle voorbereidingen per definitie klaar zijn, en het grote genieten kan beginnen. Nog een paar weken….

Hieronder wat foto’s:

Error: the communication with Picasa Web Albums didn't go as expected. Here's what Picasa Web Albums said:

Error 404 (Not Found)!!1

404. That’s an error.

The requested URL /data/feed/api/user/rmcrevecoeur%40gmail.com/album/BootOpDeKant?kind=photo was not found on this server. That’s all we know.

Pinksteren 2014 – Reünie met Truus

Tijdens een gezellig familieweekend in het voorjaar hadden we met mijn neef Martijn – die tegelijkertijd met ons ook een zeilboot (Westerly) heeft gekocht- afgesproken om een keer samen op het IJsselmeer te varen. Dit weekend zouden we elkaar zondag ontmoeten in Muiderzand en dan maandag samen naar Pampus gaan.
White Witch in blue in Zaandam
Gezeild in een lelyvlet
Zondag zijn we rond een uur of elf naar Zaandam vertrokken om de boot vast klaar te maken. Aranka moest Myrthe nog ophalen van het pinksterkamp met de welpen (op de Kaag). Myrthe bleek op het kamp niet heel veel geslapen te hebben (ze schatte zelf in ongeveer één uurtje!), en laat zij daar nou niet goed tegen kunnen…. Ze zat onder de muggenbulten, was ‘s nachts van het onweer wakker geworden, van haar matje gerold en had alle 10 andere meisjes in de tent met hun zaklampjes zien schijnen. Maar verder was het vooral ook heel erg leuk geweest en kende ze opeens allemaal knopen. Overdag hadden ze goed weer gehad, een schat gezocht en ook gezeild in een lelyvlet (samen met de welpenleiding) wat toch wel heel ‘cool’ was geweest. Wij moeten het in elk geval met een ietwat humeurige dochter en zus stellen…

Vlak langs Pampus
Als Aranka en Myrthe aan boord zijn, kunnen we snel vertrekken, met prachtig weer en een briesje uit het noord-oosten. Gelukkig lukt het Myrthe ervan te overtuigen dat het echt WEL een goed idee is om nog even te gaan slapen.
De Oranjesluizen kunnen we zo invaren en ook de brugwachter van de Schellingwouderbrug lijkt ons goed gezind, dus we varen vlot door naar het IJsselmeer. Voorbij de “Hoek van het IJ” hijsen we de zeilen en gaan richting Pampus. We varen er vlak langs en het is leuk hier nu weer te zeilen, zes jaar nadat we hier tijdens ons huwelijk op “De Utrecht” voeren. Veel bootjes liggen letterlijk ‘voor Pampus’ en dat krijgt met dit heerlijke weer toch een heel andere betekenis… Maar wij moeten door willen we nog bijtijds in Muiderzand zijn.

Truus
Als we bij Pampus zijn, belt Martijn, hij ligt voor anker bij het eilandje ‘Warenaar’ waar hun kinderen in een optimistje rondvaren en vertrekt ook net richting Muiderzand. Al snel zien we Truus varen die ons ook al gezien heeft.
De Truus

Geen havenmeester te bekennen
Samen varen we de haven van Muiderzand in, waar in de verste verte geen havenmeester te bekennen valt. Op de meldsteiger ontmoeten we elkaar en het is leuk om te zien dat de kinderen elkaar nog goed kennen. Noch op de Marifoon, noch op de oproepknop op de meldsteiger komt enige reactie van de havenmeester. Ook een systeem met rode of groene bordjes om aan te geven welke plaatsen nog vrij zijn ontgaat ons. Aangezien er nog veel boten binnenlopen voelen we er niet zoveel voor om `zomaar´ ergens te gaan liggen, dus zoeken we een kopse steiger uit die een beetje krap is maar waar zeker niemand een vaste ligplaats heeft. Martijn en Vera leggen naast ons aan. Het blijkt een goede keuze want al snel varen de 50 ft en zelfs 60 foot (Contest!) schepen binnen die de ligplaatsen om ons heen innemen.

Mozzarella pasta salade zonder pasta
Het is erg gezellig om elkaar weer te spreken en toch ook heel anders dan tijdens een druk familieweekend. De kinderen hebben elkaar snel gevonden en rennen heen en weer tussen de White Witch en de Truus.
Kinderen op de Truus
Het is leuk elkaars boten te bekijken en het blijft ook altijd een heerlijk onderwerp om over door te kletsen terwijl het ene na het andere superjacht langs ons binnenvaart. We koken samen, en met name de Mozzarella pasta salade zonder pasta van Martijn en Vera is heerlijk.
Martijn kookt Aranka en Vera snijden groenten´s Avonds spelen de kinderen samen nog tot half elf in de speeltuin en hebben veel lol. Het is bijzonder hoe goed Myrthe zich houdt en ze is nu in aanmerkelijk betere doen dan ´s middags toen we richting Muiderzand voeren. Maar goed, echt veel slapen zal vandaag ook niet lukken…
Kids op de Truus

Windstoten tot 55 knopen verwacht
Maandag ochtend tijdens het ontbijt blijkt het mooie weer vandaag om te slaan. Code oranje, hagel en onweersbuien met windstoten tot 55 knopen worden in de middag verwacht op het IJsselmeer en de Randmeren. Lijkt dus niet zo handig om nu nog naar Pampus te gaan, kortom, zoals altijd met zeilen moet je je plan aanpassen en we laten de kinderen nog tot een uur of elf in de speeltuin spelen (ook voor ons heel relaxed en biedt de ruimte om lekker koffie te drinken en nog verder bij te kletsen) en varen daarna ieder onze eigen kant op, richting een beschutte haven.

Fileparkeren in Oranjesluizen
Nadat er aanvankelijk geen wind staat bij het vertrek kunnen we al snel zeilen tot bij de Schellingwouderbrug. Bij de Oranjesluis is het ontzettend druk en is het fileparkeren. De sluisdeur sluit letterlijk 20 cm achter ons schip! We krijgen nog een plensbui over ons heen, maar gelukkig klaart het daarna op. Rond drie uur zijn we weer in de haven na een heerlijk relaxed weekendje zeilen.

Weekend IJsselmeer met vrienden

Donderdag
Vandaag gaan we na een voorjaar lang klussen dit jaar voor het eerst weer zeilen. De afgelopen weken is onze boot uitgerust met een watermaker, zonnepanelen, buitendouche en Man-over-boord alarm waarbij Frank de Jong van Boat Focus ons uitstekend heeft geholpen. Daarnaast is de afgelopen week ook nog de tank geïnspecteerd door Kees Kingma waar een paar liter water in bleek te staan. Ook de filters zijn vernieuwd (op de foto zie je dat er ook in het filter veel vuil zat, maar bleek gelukkig ook voornamelijk water), maar gelukkig was er geen bacteriegroei in de tank en filter.

Dieselfilter met water

Na al dit geklus zien we er naar uit om weer eens te zeilen. Inger, Wouter en Yisak varen donderdag en vrijdag mee. De mensen uit de haven varen vandaag ook een tocht (rondje Noord Holland), dus het is gezellig druk in de haven. Als we allemaal onze spullen in de boot hebben gelegd, vaar ik met Inger en de kids vanuit de Bruynzeelhaven naar Amsterdam Marina waar Wouter en Aranka de auto van Inger en Wouter heenrijden omdat deze haven veel beter (via pond 51) bereikbaar is.

Inger, Wouter en Yisak varen mee

Het afvaren en de sluizen is wel weer even wennen, maar het is wel leuk dat we in de Oranje Sluizen Jasmin en Coen van de Mero tegenkomen, die net een jaar met kinderen een rondje Atlantic hebben gemaakt. Rond één uur kunnen we onze nieuwe zeilen voor het eerst hijsen. Als we ze getrimd hebben loopt de boot zeker een knoop harder dan met de oude zeilen. 7,5 knoop aan de wind is lang niet slecht. Wouter en Myrthe liggen al snel te slapen. Helaas is Yisak het grootste deel van de reis zeeziek, pas na het eten knapt hij weer op.

Yisak

Het weer knapt in de loop van de dag langzaam op, we varen weg met motregen en het is koud, maar in de loop van de dag wordt het steeds droger. De zon zien we pas als we voor anker liggen in Enkhuizen. ‘s avonds lezen we dat dit de koudste 29 mei ooit is geweest.

Het is leuk weer met Wouter en Inger te zeilen, 10 jaar geleden zijn we samen in Griekenland wezen zeilen, wat voor ons de eerste zeilervaring op zee was. Nu staan we op het punt voor een jaar te vertrekken, alhoewel ik er wel van sta te kijken hoe onhandig we na een half jaar niet zeilen door de sluis bij Enkhuizen komen (de details laat ik maar even, maar het hielp niet dat we de genua niet helemaal konden inrollen omdat de rolfoklijn te kort was met ons nieuwe zeil), in ieder geval goed dat we nog even oefenen! In Enkhuizen is de oude haven vol en ook de Compagny Haven is vol, maar we kunnen daar wel ankeren, kunnen we meteen ons Rocna anker uitproberen. Het anker houdt prima en we liggen in één keer muurvast.

Onderweg naar Lelystad

Vrijdag
Als we wakker worden is de wind gaan liggen en is het bladstil. Bovendien schijn de zon en het belooft heerlijk weer te worden. Als ik de zonnepanelen uit klap hebben we al snel zo’n 15 ampère stroom en het lijkt mij een mooi moment om een brood te bakken met de broodbakmachine die via de omvormer de stroom van de accu krijgt. Gelukkig valt het stroom verbruik van de broodbakmachine mee en kunnen we een brood bakken met ca. 10% van de accu capaciteit. Met dit weer laden we dat in de loop van de dag wel weer op. Wel lijkt de gist een beetje uitgewerkt want het wordt een compact -maar toch wel lekker- broodje.

Stroom van zonnecellen en windmolen

We hebben een heerlijk ontbijt terwijl we prachtig voor anker liggen in de kom van het open lucht museum van Enkhuizen. Heerlijk rustig en ik ben eigenlijk wel blij dat we hier liggen en niet in de overvolle haven 5 dik…. Ondertussen varen de passagiersbootjes vanaf het station Enkhuizen met bezoekers voor het openluchtmuseum af en aan. Bovendien is het gratis, want alhoewel er bij de ingang van de kom een boord hangt dat je ook voor ankeren moet betalen (is natuurlijk ook belachelijk), hebben we geen havenmeester gezien.

We varen door de sluizen wat nu prima gaat, weer gewend, of komt het omdat er nu vrijwel geen wind staat… Na de sluizen dobberen we met ongeveer één knoop richting Hoorn. Een mooi moment om het log te repareren dat het niet meer doet. Als ik de transducer die in de bodem zit los haal, zie ik dat het wieltje (dat door het water draait en daarmee de snelheid aangeeft) vol met algen zit. Nadat het is schoongemaakt doet het log het gelukkig weer. Wouter en Myrthe gaan nog even zwemmen zolang we toch nog dobberen.

We weerhouden onszelf ervan om de motor aan te zetten alhoewel Aranka ons voorrekent hoe lang we er nog over doen als we met deze snelheid door varen…, maar gelukkig steekt de wind op en varen we de laatste 7 mijl met een knoop of 6 richting Hoorn. We komen terecht in de Grashaven waar we nog niet eerder zijn geweest. Uiteindelijk liggen we 5 dik ingebouwd aan een korte steiger waardoor alleen onze boot met de steiger is verbonden. Laten we maar hopen dat de wind blijft liggen.Hoofdtoren, Hoorn
Eten in Hoorn‘s Avonds eten we in de Hoofdtoren waar we nog net de laatste restje zon van deze dag meekrijgen. Daarna lopen we met Inger, Wouter en Yisak mee naar het station waar zij weer de trein naar Amsterdam nemen. Op de terugweg lopen we nog langs Albert Hein, maar die is om kwart over negen net dicht, toch verschillend met Leiden waar de winkels allemaal tot tien uur open zijn.Afscheid in Hoorn

Zaterdag
Vandaag varen Ron, Marjolein, Maartje en Carlijn mee. Er is een noordenwind voorspelt en Lelystad lijkt een mooie bestemming. Ze komen rond een uur of elf met de trein uit Utrecht, dus alle tijd om te ontbijten, boodschappen te doen en nog een poging te doen om een brood te bakken. Ik heb nog een bakje gist gevonden en nadat ik dat toevoeg komt er een brood dat zeker twee zo groot is uit de broodbakmachine en heerlijk luchtig smaakt. Gist meenemen dus!

Als Ron en Marjolein er zijn en we koffie hebben gedronken zijn al onze buren inmiddels ook vertrokken en kunnen wij ook vertrekken. Carlijn blijkt over verborgen stuurmanskunsten te beschikken en stuurt de boot keurig hoog aan de wind, stuurautomaat haalt het er niet bij. De wind stond in het zuid/oosten ipv het noorden, maar het weerbericht op de marifoon bleef volhouden dat het noordenwind was in Lelystad, dus er maar vanuit gegaan dat de wind zou gaan krimpen en overstag gegaan ook al voeren we toen eerder richting Muiden. Het is heerlijk weer, maar als we nadat we overstag zijn gegaan opeens in de schaduw zitten is het toch nog fris. Inderdaad krimpt de wind al snel en kunnen we onze koers steeds iets noordelijker kiezen tot we uiteindelijk met ruime wind en ruim 7 knoop richting Lelystad varen. Het is gezellig met zijn achten aan boord, voor het eerst dat we met zoveel mensen op ons schip varen, maar het gaat prima. Leuk om weer bij te praten en Marjolein wil precies weten waar we allemaal naar toe gaan op onze reis.IMG_1659

We leggen aan in de Batavia haven, die nog vrij nieuw is (op de satelliet foto’s in Google Maps is de haven nog niet te zien), maar het wel fijn dat het niet zo ontzettend druk is als n Hoorn. De Bataviawerf is bijna dicht, dus dat loont niet de moeite. We lopen nog even door het Batavia Outletdorp, maar dat heeft geen goede klanten aan ons want we kopen niets. We eten in een restaurantje met terras, maar verkassen toch naar binnen als het kouder wordt. Na het eten gaan Ron, Marjolein en kids met de bus terug naar Utrecht. Heerlijk relaxed dagje zeilen zo!Straattekening

Zondag
‘s Ochtends staan we bijtijds op om voordat we weer richting Zaandam varen eerst nog de Batavia te bekijken. We krijgen een uitgebreide rondleiding op de Batavia waarbij ons herhaaldelijk wordt verteld dat dit een reconstructie is en geen replica (zoals de “Stad Amsterdam”). Het is indrukwekkend hoe ze dit schip weer helemaal met originele materialen hebben nagebouwd. Wel jammer dat er pas een keer mee gezeild is, in Australië nota bene! Nou ja binnenkort wordt het schip gebruikt voor opnames van een film over Michiel de Ruyter, misschien dat ze er dan een stukje mee zeilen…

Het schip gaat tijdens de rondleiding echt leven als er verteld wordt over hoe de matrozen en soldaten hier leefde tijdens de negen maanden lange reis naar Oost Indië. Zittend slapen, 9 maanden op zee, kielhalen als straf, weken vastgebonden zitten als je je misdroeg en dan ook nog stranden op een rif omdat de kapitein niet oplet…, dan lijkt onze reis toch wel heel comfortabel en makkelijk. Wouter vind het prachtig en raced door de boot (hij kan overal makkelijk staan), gelukkig is de gids heel relaxed en vindt het allemaal prima. Myrthe ziet bij de uitgang een schilderij en merkt scherpzinnig op dat dat niet klopt omdat er iemand ligt te slapen, goed opgelet dus tijdens de rondleiding!
Achtersteven Batavia

Nadat we nog even op de werf hebben rondgekeken en Myrthe en Wouter een touw hebben geslagen gaan we terug naar de boot om richting Amsterdam te varen. Het is heerlijk weer met een zacht briesje (3 Beaufort) van achteren en lopen met een gangetje van ca. 4 knoop richting Amsterdam.

Voordat we bij de sluis komen kookt Aranka een heerlijk (ietwat zout) potje nassi. We kunnen snel door de sluis en zorgen dat we alles netjes opruimen zodat we als we in Zaandam aankomen snel naar huis kunnen. Is toch negen uur als we uit Zaandam vertrekken.

19 april 2014 – Vertrekkersdag

Donderdagavond gingen we naar de Bruynzeelhaven waar we nu met ons schip liggen. We dachten nog, even de zeilen erop, nog een paar klusjes en dan kunnen we het weekend lekker zeilen… Sweet dreams! Vrijdag begonnen we met wat klusjes zoals ventilator monteren, marifoon vastzetten, leren lapjes op de spi-boom terugzetten en wat takelingen maken. Nu is het erg gezellig in de Bruynzeelhaven met twee keer per dag koffiedrinken, dus voordat je het door hebt is de dag voorbij.

Dweilen met de kraan open…
Toen Aranka de watertank gevuld had en we de pomp aanzetten begon even later ook de bilgepomp te draaien (niet goed dus). Onder de vloer stond het blank. Pomp uit en zoeken waar dit nu weer vandaan kwam. Toch niet kapot gevroren leiding?, maar nee het heeft afgelopen winter niet gevroren… Na het nodige zoekwerk bleek een leiding achterin die was doorgesneden bij het maken van een douche aan dek niet was afgedicht. Zodra de waterpomp aan staat stroomt het water de bakskist in, moet ook nog even opgelost worden voor we vertrekken…

Zaterdag was er een “alternatieve vertrekkersdag” in Almere georganiseerd. Met NO-wind toch ook niet erg aantrekkelijke bestemming om naar toe te zeilen vanuit Amsterdam, en zeilen zaten er bovendien ook nog steeds niet op, dus dan maar per auto. Was een erg leuke en gezellige dag met heerlijk weer. We hebben onder andere Eric en Denise ontmoet die met twee zonen van zelfde leeftijd als Wouter en Myrthe ook dit jaar vertrekken naar de Carib. Leuk om ervaringen uit te wisselen en kennis te maken!

alternatieve-vertrekkersdag.jpg

Zondag toch ook nog de nieuwe zeilen erop gezet. Ze passen goed, dus dat viel mee! We zullen ze alleen een andere keer moeten uitproberen.