Zaterdag aan het einde van de dag staat er een lekker windje (wel uit de verkeerde richting) en morgen is het windstil. Aangezien we een hekel hebben aan motoren besluiten we om zes uur ‘s avonds het anker op te halen. We moeten sowieso weg want nadat we van de wandeling naar de vuurtoren terugkwamen liggen we aan lager wal. We maken een mooie tocht naar Muros waar de Antares ook ligt. We komen weer in het donker aan, maar dat begint ook te wennen, en als je goed oplet is het met de plotter ook prima te doen. ‘s Avonds gaan wij nog gezellig naar Walewijn en Hedda op de Antares. Wouter en Myrthe gaan ook mee en kijken nog een film op de Antares.


Zondag hebben we een heerlijke rustdag. ´s Middags bekijken we Muros, een typisch Gallisch vissersplaatsje met leuke smalle steegjes en een oud kerkje. Als we terug naar de boot willen is het hoog water, en ligt de kikker waar onze dinghy aan vast zit wel erg ver onder water. Ook een auto die wat laag op de trailer helling stond geparkeerd is verrast door het hoge water… Wij gaan dus nog een kop koffie drinken, kunnen we meteen even internetten.

Als we terug varen naar de boot komen we Hedda en Quirijn van de Antares tegen die richting speeltuin gaan. Wouter en Myrthe willen graag met Quirijn spelen en gaan met Hedda mee. Kunnen Aranka en ik mooi even naar de “tide mill” varen die aan de overkant van de baai ligt. Helaas is de tide mill dicht, maar toch leuk om te zien hoe ze hier gebruik maakten van het tij om naar ik aanneem graan te malen. ´s Avonds nodigen Wouter en Myrthe zichzelf uit bij Quirijn en dus eten we erg gezellig met zijn allen op de Antares. Als we terug varen zijn we net op tijd om nog mee te doen aan het boordnet, waar ook nog de Puff, de Tofino en de Ojala aan deelnemen. We spreken af om een Nederlandse strandbarbecue te houden bij Pobra do Carmiñal in Ría de Arousa.

Maandag ochtend zijn de winkels weer open en ik begin met een lekker vers broodje te halen. Rond half één vertrekken we richting Ría de Arousa. We varen de Ría uit op de motor omdat er geen wind staat, maar zodra we bij Punta Queixal komen staat er een mooi briesje en lopen we met ruim vijf knopen naar het zuidwesten. Een ander (Frans) zeiljacht voor ons dat op de motor doorvaart, lopen we op en varen we voorbij. De wind trekt wat aan en het wordt een heerlijke zeildag langs een prachtige kust. Om de Ría de Arousa in te varen moet je of om Isla Sálvora heen varen of je kan via het Canal de Sagres en Passo de Carreiro tussen de rotsen door laveren. We zien op de AIS dat de Volonté en de Ojala ook heelhuids door deze passages zijn gekomen en bovendien is het hoogwater dus we besluiten door deze smalle (ca. 200 meter brede) passages te varen. Het is wel goed opletten want aan beide kanten liggen verraderlijke rotsen, maar het is ook een prachtig stuk kust en we komen er keurig doorheen, alhoewel de rotsen wel erg dichtbij voelen…

Toen we aankwamen bij A Porbra Carmiñal werden we verwelkomd door Jesper en Thomas in de dinghy. ‘s Avonds hebben we op het strand gebarbecued met de bemanning van de Volonté, de Puff, de Tofino en de Antares. Het was erg gezellig totdat Aranka met Myrthe uit het water kwam lopen en Myrthe een grote snee in haar voet had die behoorlijk bloedde. Gelukkig bleek Patrick van de Tofino EBHO opleider en wist hij het bloeden snel te stoppen. Daarna door de donkere steegjes met Myrthe op mijn rug gezocht naar een ziekenhuis. Uiteindelijk kwamen we bij een donker gebouw waar, na er twee keer omheen gelopen te zijn, Myrthe uiteindelijk een bel vond… En ja hoor daar kwam een vrouw aan in een witte jas. Het Nederlandse verzekeringspasje was voor haar in ieder geval ook niet eenvoudig, maar na een kwartiertje kon een vriendelijke meneer in een witte jas ons helpen. Engels spreken lukte niet, maar toen ik de pleister van de wond haalde was het ook wel duidelijk. Eerst werd Myrthe’s voet verdoofd met eindeloos veel prikjes. Myrthe gaf geen kik, maar fijn was het niet. Daarna gingen we naar een andere kamer waar haar voet werd schoongemaakt. Toen ik een naai gebaar maakte, werd er druk Si Si geknikt… En ja hoor, daar kwam de hechtingset tevoorschijn, en even later had Myrthe 7 hechtingen in haar voet. Ik kreeg ook nog een spoedcursus hechtingen verwijderen, dus over 7 dagen ga ik dat oefenen…

Toen we terug wilden varen in de dinghy was het inmiddels laag water geworden, en lag er tussen ons en het water een stenige kust waar je niet makkelijk overheen kon lopen (zeker niet met een dinghy…) en een zandbank… Dus gewacht tot half twee ‘s nachts voordat we weer terug konden, dus de “Dutch barbecue” werd nog even doorgezet. Blijft verraderlijk dat getij… Wouter is op de Volonté gaan logeren bij Jesper en Thomas.

Vandaag doet Aranka eerst school met Wouter en Myrthe en ik gebruik de ochtend om allerlei klusjes aan de boot te doen, lampje zit los, koppeling van de watermaker lekt, netje voor de knuffels van Wouter en Myrthe ophangen etc. ‘s Middags proberen we naar een bergmeertje te lopen. In het begin vindt Myrthe het met haar voet nog wel lastig, maar even later lukt het al heel aardig om erop te lopen. Het bergbeekje is erg mooi met de laatste zon. Als we boven bij het bergbeekje zijn krijgt Wouter het toch weer voor elkaar om uit te glijden en bijna een waterval af te glijden (ongeveer op het punt waar Aranka en Wouter op de foto staan). Twee Spanjaarden weten nog net zijn arm te pakken, maar glijden dan bijna zelf de waterval af… Met Myrthe op mijn rug kan ik Wouter zijn andere arm pakken en trekken we hem weer omhoog. De Spaanse vrouw die Wouter wou redden heeft wel een natte broek… maar verder loopt dit ook weer goed af. Wel duidelijk dat Wouter wat van mijn genen heeft meegekregen.

PS. Met Myrthe haar voet gaat het goed en ze vindt zichzelf niet zielig en hoopt ook dat niemand zal vragen hoe het met haar voet gaat, anders mag deze blog niet geplaatst worden..