Kinderblog Wouter & Myrthe, auto & auto………boem.

Ootoo. En. Ootoo. Bbam. We. Waaren in een haafen en eree eenootoo teegen een ander aan. Afschyntmetkaanoos. Toewe fur trokengingenerkaanoos metons mee.
Wouter

In de haven (Hellingvoetsluis, mamma) waren wouter en ik een spel aan het doen. Pappa en mamma keken op de kaart.
Boem!!!
Iedereen uit de haven rende geschrokken uit zijn boot ( ook wij). Er stonden twee auto’s naast elkaar met veel glas scherven ernaast. De man van het busje was al uitgestapt, maar de vrouw van de auto niet. Gelukkig stapte ze even later wel uit. Mamma zei dat ze van de schrik niet uitstapte.
Toen we even later buiten speelden zagen we de auto’s van dichtbij. Ze waren heel erg kapot. Ik hoop dat ze rijk zijn anders hebben ze nu geen auto meer.
Myrthe20140724-155139-57099903.jpg20140724-155139-57099519.jpg

Wat is het spannend………..maar dan Oostende!

Whow, nu weet ik pas echt wat vertrekkersstress is. Toen we uit Hellevoetsluis vertrokken ben ik wel 10 keer naar de toilet gegaan.
Wat een zenuwen, en waarom?

We hadden het voornemen om direct even door te pakken en echt even naar Frankrijk door te varen. De wind staat namelijk heel gunstig om het kanaal door te varen (noordwest). Maar als je in de sluis ligt weet je nog niet wat je buiten op zee precies te wachten staat. Je weet het weerbericht en kan golfhoogten opzoeken en je weet wanneer je stroom tegen hebt en wanneer mee. Maar hoe het daadwerkelijk voelt weet je niet.

Nou het ging als een speer met zelfs heel kort 10,2 knopen per uur, maar gemiddeld met 9 knopen (we hebben de hele route een modern X-jacht 44 voet (=groter) bijgehouden). De boot werd wel heen en weer geslingerd, dus binnen was het onaangenaam. Het was voor ons weer even wennen op zee, want afgelopen jaar zijn we met de voorbereidingen niet veel op zee geweest.
Wouter zei nog: “Mam, niet opgeven hoor.” Omdat hij graag naar een haven wil met een echte speeltuin. En komende havens zijn nou niet waanzinnig leuk voor kids.
Maar we hebben besloten naar Oostende te varen. Dan hoeven we nog niet midden in de nacht met 20 knopen wind en af en toe een bui, tussen de zandbanken door, langs België te varen.

Oostende is niet heel bijzonder, stadje met veel hoogbouw en leuke oude huizen ertussen. We liggen relaxed in de binnenhaven achter de sluis. De plek die ons was toegewezen is bijna onmogelijk om je boot in te leggen, maar Roelof is het weer zonder brokken gelukt. Een schipper om te vertrouwen en op te bouwen, heerlijk.

Kinderblog myrthe; afscheid met kanoos

Voor 12 uur zaterdagmiddag kwamen er mensen op de boot en gaven nogmaals een paar cadeautjes (red. Mam: Sjaak van LUMC, opa Kees, oma Cootje, Nagyi, Oom Willem tante Edith, Tante Julie, fam Hunche).
En toen ging iedereen naar de pier om ons uit te zwaaien. Om precies 12 uur voeren we weg. Maar een paar mensen gingen mee varen in kanoos. En toen voeren we weg, met de kanoos.

Bij de pier zwaaide iedereen. Behalve……….Bob en Esri, die toeterden met plastic trompetters. En we voeren verder. Even later zei mamma: “het uitzwaaien is best wel kort, je zwaait even en het is voorbij!”
Eén kanoër spetterde me steeds nat, en tante Tessa, die ook in een kano zat, haalde ons soms in. Op sommige momenten was ze achter ons en riep ik: “Haal ons dan in, Haal ons dan in.”
Even later had pappa de fok erbij gezet. Toen was het lastiger voor de kanoërs om ons bij te houden (red. mam >3,7 knoopjes). Maar het lukte ze nog wel om ons bij te houden.

Even later ging mamma koffie zetten. Het duurde even, maar toen was het klaar en gooide pappa een touw naar de kanoërs toe. Mamma gaf een kopje koffie aan de mensen. Ik vond het best eng wat mamma deed, dus ging ik naar binnen, maar daarna toch maar weer naar buiten. Ondertussen waren de kopjes weer in de boot. Even later gingen ze bijna weg en gaf mamma aan één van de kanoërs een kus. Dat ziet er zo uit:

20140720-231938-83978504.jpg

20140720-232121-84081437.jpg

20140720-232121-84081737.jpg

20140720-232122-84082016.jpg

Wat een week…

Nadat we de boot uit Amsterdam hadden overgevaren, was er ‘s avonds een laatste en erg gezellig afscheidsetentje van mijn werk, geheel toevallig ook in Scheveningen, zodat we ook de boot even konden bekijken. Lekker dat de boot nu in Scheveningen ligt, dan hebben we veel minder reistijd.

Onze laatste week zag er bij aanvang al behoorlijk strak gepland uit:

  • Zaterdag: Barbecue met familie en vrienden.
  • Zondag: Afscheidsfeestje van Wouter en Myrthe in de speeltuin.
  • Maandag en Dinsdag: Huis leeghalen.
  • Woensdag: Huis schoonmaken.
  • Donderdag: Slotspektakel en boot inruimen.
  • Vrijdag: Naar de boot, auto inleveren en boodschappen doen.

Eerste tegenvaller was dat er water de boot in liep tijdens de tocht van Amsterdam naar Scheveningen, en gezien de hoeveelheid (kwam boven de vlonders uit!) was dit absoluut een blocking issue dat we tijdens onze laatste test gevonden hadden.

Vrijdag ochtend dus direct naar Scheveningen gefietst na eerst nog wat stempels verzameld te hebben voor allerlei medicijnen die toch echt mee moesten. Hoop euro’s armer en 4 stempels rijker verder naar Scheveningen gefietst. In Scheveningen nog even bon opgezocht die we twee jaar geleden op de Hiswa hadden gekregen waarmee de derde overnachting gratis was. Nu we hier negen dagen liggen een ideaal moment om de bon in te wisselen. Alhoewel de havenmeester dacht dat hij niet meer geldig was stond er op de bon iets anders, dus drie nachten gratis, mooi meegenomen,

Tijdens het fietsen kon ik mooi nadenken over het probleem van water in de boot. Het kwam alleen in de boot als de motor aan stond, moest dus koelwater zijn na de koelwaterpomp (anders was het ook blijven lekken als de motor uit stond). Dus bakskist leeg gehaald, leidingenschacht open geschroefd, maar die was droog en bleef droog. Toch kwam er onder de motor water als deze aan stond. Rara, wat kan het zijn. Toen ik nog beter keek zag ik naast de motor een dun slangetje waaruit water kwam. Bleek een beluchtingsklep te zijn om de koelwaterleiding te beschermen tegen heveling. Klep ook gevonden en deze werkte dus niet meer (in plaats van de leiding te beluchten werd er koelwater in de bilge geloosd). Klep vervangen en weer een probleem minder. Toch wel voldaan dat ik dit probleem gefixed had, fietste ik naar huis door de duinen via de Wassenaarse slag, wat een heerlijk stuk fietsen is.

Gelukkig had Ranka al boodschappen gedaan, en de plaatselijke slager kon ook nog wel een dag van te voren barbecue vlees voor 40 personen regelen… Gelukkig maar! Zaterdag feestje voorbereid en genoten van de gezelligheid en een prachtig boek wat Karin (onze buurvrouw) samen met alle feestgangers voor ons had gemaakt. Heel erg leuk!

Zondag het feestje met de kinderen, wat ook erg gezellig was, maar ‘s avonds waren we wel doodmoe!
Kids uitzwaaisfeestje...

Maandagochtend geeft Wouter samen met Myrthe een presentatie over onze zeilreis in zijn klas. Wij mogen er ook bij zijn, en ik ben best trots hoe ze dat samen doen. Dinsdagochtend doen ze het samen bij Myrthe in de klas.
Presentatie ELS

Als we thuiskomen beginnen we met inpakken, en in het begin heb je dan het idee dat je best wel aardig opschiet, maar ja… na een doos of 15 begon de gang vol te staan, en dus maar een eerste lading weggebracht naar onze garagebox in de Zilvermijn. Dan ook maar meteen even langs de slager om de lege bakken terug te brengen en af te rekenen en extra dozen halen. Volgens Aranka hebben we er nog wel 50 nodig, lijkt mij veel te veel maar vooruit… Ben je toch weel zo anderhalf uur verder. Gelukkig helpt Inger mee met inpakken waardoor het met de zolder behoorlijk op schiet. Tessa komt ook helpen en kookt voor ons. Fantastisch alle hulp, want we merken dat het steeds meer een race tegen de klok wordt om zaterdag te vertrekken.

Dinsdag zijn we van vroeg tot laat aan het inpakken, spullen naar de boot te brengen, spullen naar de opslag etc. Ranka heeft voor woensdag hulp van Els die een schoonmaakbedrijf heeft. Zij komt helpen met schoonmaken. Dit betekent echter ook dat we dinsdagavond in ieder geval de zolder helemaal leeg moeten hebben. Tot een uur of één ´s nachts werken we door, ongelofelijk hoeveel spullen je in de loop van de jaren verzamelt… Woensdag worden we door de schoonmaakploeg op onze hielen gezeten, maar het lukt steeds net om een verdieping leeg te hebben, voordat Els eraan komt.

´s Middags gaan Aranka en ik een eerste lading spullen naar de boot brengen. Als je alles in de kajuit ziet staan, denk je: dit krijgen we nooit weggestouwd. Maar na flink doorpakken lukt het toch om het meeste weg te krijgen. Ondertussen is Wouter bij vriendjes aan het spelen en past Marja op Myrthe. Als we ´s avonds thuis komen is het huis behoorlijk leeg en erg schoon. Alhoewel we niet meer werken en alleen met het weggaan bezig zijn, heb ik het gevoel dat het drukker is dan ooit! Gaan we wel weer inhalen…

Donderdagochtend brengen we de kids naar Marja en gaat er meteen weer een lading naar de boot. De boot komt al iets dieper te liggen… ´s middags is het slotspektakel op de ELS waar we toch nog behoorlijk voor moeten doorrijden om er op tijd te zijn. Het Slotspektakel is (eigenlijk zoals altijd) erg leuk, en we realiseren ons dat we dit volgend jaar gaan missen. Wouter en Myrthe hebben met hun klas allebei een leuke voorstelling. Na de voorstelling breng ik weer een lading spullen weg en koop wat schroeven en lijm om nog wat reparaties aan het huis te doen, voordat we het verhuren. ‘s Avonds eten we Pasta Pesto bij Marchella, de moeder van Olivia, Myrthe´s beste vriendin. Het is gezellig en ook heerlijk om even weg te zijn van het inpakken, maar ik merk ook dat we moe zijn en we gaan niet te laat naar huis, op naar het volgende bedrijf: Steigerplanken vast zetten, stoelen repareren etc. Daarna nog de auto leeggehaald die morgen ingeleverd moet worden. Als ik erachter kom dat de papieren in de auto een copy zijn krijg ik het even benauwd, betekent dat het kenteken ergens in een doos in de garage zit… Nou ja, maar weer op de fiets gestapt, naar de garage gefietst en na heen en weer slepen van wat dozen en mezelf in onmogelijke bochten wringen lukt het me zowaar om de juiste doos tussen de ca. 80 dozen uit te vissen. Voldaan fiets ik met het kenteken ergens na middernacht terug naar huis. Tijd om te slapen! We slapen allebei als een blok.

Vrijdag kids naar school, naar de kapper, parkeervergunning opzeggen, uitschrijven, huis overdragen aan de huurders, laatste spullen naar de garage brengen, rest van de spullen naar de boot en dan snel auto inleveren in Bleiswijk, waar ik tien voor vijf nog net op tijd ben. Als de auto is ingeleverd en ik terug rij naar de boot denk ik hèhè, nu alleen nog spullen inpakken en dan lijkt het alsof we morgen inderdaad kunnen vertrekken. Maar wat een drukke week, ben echt moe, toch allemaal meer werk dan je van te voren denkt. Maar ook wel trots dat het allemaal gelukt is en dat we het samen met een heleboel hulp voor elkaar hebben gekregen. Geeft ook weer vertrouwen voor onze reis!

Morgen (zaterdag) nog wat spullen weg stouwen en laatste boodschappen doen en dan vertrekken we om twaalf uur vanaf ligplaats B18 (2e-haven) en varen we iets over twaalf tussen de havenhoofden door waarna we met een mooie zuidoosten wind richting Zeeland vertrekken.

Laatste keren en zenuwen!

De zenuwen krijg je ervan. Nog maar 1,5 week. En alle andere gezinnen die we uit NL kennen en die dit jaar gaan zeilen, zijn of al vertrokken of gaan uiterlijk komend weekend.
Maar goed, wij wachten nog even tot de kinderen klaar zijn op school en er gebeurt heel veel de afgelopen weken. Gelukkig werpt iedereen een helpende hand toe, want de stress/emoties en weinig slaap beginnen hun tol bij mij op te eisen.

Laatste keer onderkant schilderen:
Roelof heeft het biesje ( witte streepjes langs waterlijn) midden in de nacht vorig weekend afgeschilderd (02.00 uur). Na deze strakke planning tussen de buien door, was de verf om 8.00 uur op de ma-ochtend nog niet droog en is het schip toch maar een uurtje later te water gelaten zou jammer zijn als de draagbanden van de lift het biesje weer hadden uitgeveegd). En ik moet toegeven, wat zag ze er toen strak en glimmend uit.
Weer een klus af. Het hele (onderwater)schip is weer gepolijst gewaxed en in de antifauling.

Laatste keer IJsselmeer:
Met mammie hebben we het schip toen van Lelystad naar Amsterdam gevaren. Toen was het nog mooi weer. Mammie kreeg nog 2x de schrik. Eerst in de sluis bijna geplet tussen een Aak en een strijkijzer, terwijl we 6 meter omhoog schutten (waarom legt zo’n idiote Aak niet gewoon het schip vast aan de kade in de sluis, dan hoeft hij ook niet met vol motorgeweld zijn Aak op zijn plek te houden in de sluiskolk). En de tweede keer liep de boot weer vol met water (denkend aan onze verhalen van de oversteek naar Engeland), maar er was niet zoveel aan de hand. Er stond een afsluiter open in de toilet en met het schuin aan de wind varen hevelden we het ij-water naar binnen. Tja daar heb je best veel van.

Laatste keer BSO Wonderland:
In de tussentijd hebben de kinderen die maandag hun laatste keer Wonderland bso gedaan en daar getrakteerd. Vivian heeft ze opgehaald en avondeten gegeven. Wouter zei nog bij Viev, als ik hier ook moet slapen overleef ik het niet. Wat hij nou bedoelde terwijl hij bij Viev prinsheerlijk achter de buis zat en werd vertroeteld weet ik niet, maar gelukkig voor Wout hebben we hem weer opgehaald. Dat was de maandag.

Laatste keer naar het LUMC:
Dinsdag waren we thuis. Ik heb bij de lumc apotheek alle geneesmiddelen opgehaald voor de reis. Ik schrok van het prijskaartje, terwijl ze zelfs nog medewerkerskorting hebben gegeven. Maar ja de malariapillen zijn erg duur. Maar nu staat alles klaar met lijsten en ehbo instructies in 3 plastic bakken. Ik hoop dat we het allemaal niet nodig hebben. Maar in ieder geval weer iets af om van mijn lijstje te schrappen.

Laatste instructies op het schip:
Inmiddels was Roelof dinsdag alweer naar het schip toe. Die ligt nu naast de Tinkerbel op het IJ-meer (tinkerbel vertrekt 12 juli) bij Durgerdam. Hij zou instructies krijgen van Frank hoe de watermaker werkt. De watermaker had Frank vrijdag ervoor vervangen, deze had een bakfout. Maar deze nieuwe watermaker doet het uitstekend. Het heeft Frank wel veel zweet en inzet gekost om hem weer helemaal uit zijn verborgen hoekje in de bakskist te halen en hem er daarna weer in te zetten. Wat een werk, maar het resultaat mag er zijn. En wat was het fijn dat Frank dat voor ons regelde en wij ons daar totaal geen zorgen over hoefden te maken. Dat is pas echte service, zeker bij de laatste loodjes. De watertank is nu dus weer gevuld. Ben benieuwd hoe IJ-meerwater smaakt!!

Laatste keer zoet water en laatste keer door een sluis:
Het weer zit niet mee. De bedoeling was Woensdag naar Scheveningen varen, zodat het schip daar klaar ligt voor vertrek. Maar toch nog maar even uitgesteld vanwege de voorspelde 40 knopen wind. Echt vrolijk is het weer ook niet met die regen.
Dus programma omgegooid, moeders weer gevraagd om te komen overnachten en de kinderen op school te brengen. Weer allemaal klussen thuis gedaan (presentatie voor kinderen op school gemaakt, opzegbrief huurders volgens diplomatenclausule, inventarislijst, huis, enz).
In de avond ga ik ook naar Durgerdam. Met het vouwfietsje in de trein naar Amsterdam CS, oversteek met pontje over het Ij en dan 5 km fietsen.
Het voelt wel als thuiskomen op het schip. Dat komt doordat het zo gezellig is om naast Jan en Ankie met de Tinkerbel te liggen. We mogen die avond bij hen samen met buren naar het voetbal kijken.
De ochtend erna begint vroeg om 5.00 uur. We varen snel door Schellingwouderbrug, die nu nog open gaat, maar over een uur niet meer. De Oranjesluisen door en het hele Noordzeekanaal tuffen we een laatste keer door.
Samen met 4 zwanen schutten we bij IJmuiden door de laatste sluis naar buiten. Er staan nog fikse golven van gisteren. Ik wordt prompt misselijk en dat gaat niet meer weg. Roelof ontdekt dat de boot weer vol water staat, de vlonders drijven. We komen goed aan in Scheveningen, maar het is duidelijk de kluslijst moet nog even aangevuld.

Afscheid – deel II

Vandaag, maandag 30 juni, is mijn laatste werkdag… Voelt nog onwerkelijk aan, maar dat gaat vast wel wennen. Nog een laatste keer op de fiets naar mijn werk, omdat ik dat ook een jaar zal moeten missen, maar ook omdat het altijd een heerlijk stuk fietsen is langs de Vliet.
’s Ochtends hebben we nog gewoon een MT en verder staat de dag in het teken van afscheid nemen van collega’s.
Aranka, Wouter en Myrthe op mijn werk
’s Middags komen Wouter, Myrthe en Aranka, en is er afscheid van de afdeling. Het is erg gezellig, ik krijg mooie woorden te horen en laat zelf wat meer zien van onze reis. Heb hiervoor tot gisteravond laat nog zitten klussen aan sheets en weer een heleboel nieuwe mogelijkheden van Powerpoint ontdekt…
Bouke...

Gertjan met spel
Aranka, maar zeker ook Wouter en Myrthe vinden het erg leuk om een keer “mijn werk” te zien. Myrthe had een traditioneel kantoor verwacht en is ietwat gedesillusioneerd door de “open office” omgeving met daarin mijn vaste plekje achter de houten tafel.
Ook voor Aranka is het de laatste werkdag geweest, en om de start van onze 14 maanden verlof te vieren gaan we lekker een hapje eten bij een strandtent aan de Wassenaarse slag. We genieten van de avond, vanaf nu wordt het nog even flink aanpakken om ons schip weer in het water te krijgen, ons huis leeg te halen, familieweekend met de Crevecoeurs, twee afscheidsfeestjes organiseren, en de boot van Lelystad naar Scheveningen varen… Lijkt me heerlijk als we tussen de pieren van Scheveningen uit varen en echt vertrokken zijn…

Afscheid… Myrthe in concert en Kermis!

Geen wind

Vrijdag heb ik afscheid genomen met mijn team. Wat we gingen doen was een verassing, maar de locatie Lemmer lichtte een tipje van de sluier op. Toch wel nieuwsgierig naar wat we zouden gaan doen reed ik ‘s ochtends naar Lemmer, waar een echte Skûtsje klaar lag, nou ja, echte…. er blijken dus twee klassen Skûtsjes te zijn: de SKS klasse, waar maar 14 schepen in meevaren en waar je niet tussen komt, en de IFKS klasse waar meer dan 60 Skûtsjes in meevaren, zo legt schipper Jelle uit. Wij gaan varen op de Frisia gebouwd in 1902 als vrachtschip, die nu meevaart in de IFKS wedstrijdklasse. Onze schipper Jelle moppert nog dat het wedstrijdreglement te weinig rekening houdt met het gewicht van zijn Skûtsje waardoor hij in het nadeel is. Ik vind het prima zoals het is, we gaan lekker zeilen!

Alleen… er is geen wind.

Op de motor...

De windmolens staan volledig stil en er is geen rimpeltje op het water te bekennen. Gelukkig hebben de Skûtsjes tegenwoordig een motor, dus we motoren het eerste stuk van Lemmer naar Langweer door het prachtige Friesland. Alle tijd om gezellig bij te praten met het mooie team dat we zijn. Dat ga ik komend jaar zeker missen. We lunchen in Langweer, waar ik een paar jaar geleden met Aranka en de kinderen in een Valkje heb gelegen toen we een zeiltocht door Friesland maakten.
Schipper Jelle verteld over de Frisia

Fantastisch team!

’s Middag zien we de windmolens langzaam in beweging komen en even later hijsen wij ook de zeilen. Het valt me alles mee hoe snel zo’n Skûtsje vaart. Sturen blijkt wel heel anders dan onze eigen boot. In de Jeltesloot varen we schuin doordat we steeds moeten opsturen en we ook behoorlijk verlijeren. Blijft dus oppassen anders zit je zo aan lagerwal. Op weg naar Woudsend is het een mooi moment om het roer symbolisch over te dragen aan Vladimir. Zo, dat is dat, tijd voor een hapje en een drankje.
Onder zeil....

Als afsluiting van een ontzettend leuke dag rijden we in colonne nog even langs Lelystad waar ik mijn collega’s ons schip laat zien. Zeker zo op de kant ziet het er wel imposant uit.

Myrthe in concert…

Nu snel naar huis, want Myrthe treedt vanavond op met haar blokfluit groepje. Zoals gewoonlijk heb ik het allemaal net iets te krap gepland, dus met piepende banden naar huis gescheurd om daar op de fiets te springen en nog bijna op tijd bij de voorstelling te komen. Myrthe doet het prima en het klinkt ook weer een heel stuk beter dan een jaar geleden. Ondanks het niet zo heel vaak oefenen – zoals dat vroeger ook bij mij ging- dus toch veel geleerd.

Kermis

Na afloop mogen Wouter en Myrthe kiezen tussen een ijsje en iets op de kermis. Het wordt de kermis waar ze het liefst in elastieken willen hangen. ’s-Avonds naar huis, moe, maar vooral ook een erg leuke dag geweest.

Kinderblog

Wouter:
Het is wel heel erg leuk, zo’n reis maar ik ga Bas wel het meest missen. Ik hoop dat ik vliegvissen ga zien op ons eigen schip.
Maar mijn vrienden uit groep 3 en Nagyii ga ik ook missen. Dan ga ik heel veel huilen.

Schip op de kant

Afgelopen weekend zijn we naar Lelystad gevaren. Vrijdagavond zijn we voor goed vertrokken uit de Bruynzeelhaven, en uitgebreid uitgezwaaid. Was een kort maar erg prettig verblijf, is echt een gezellige haven en vereniging. In de schemering zijn we door Amsterdam gevaren. Voordeel van dit tijdstip is dat we zo de sluis in konden varen en de Schellingwouderbrug ook direct open ging.

Heerlijke rustige zeiltocht
Op het Markermeer was het weer een hele kunst om alle onverlichte tonnen te ontwijken, maar het was en heerlijke avond met een zacht briesje, net genoeg om lekker te kunnen zeilen. Wouter en Myrthe lagen al te slapen, dus Ranka en ik hadden een heerlijke rustige zeiltocht tot we om een uur of drie ankerden bij het Blocq van Kuffele (bij Almere).

Zaterdag zijn we doorgevaren naar Lelystad, helaas was er nauwelijks wind, dus dat werd motoren. Toch fijn dat we het grootste deel gisternacht gevaren hadden, toen er wel wind was. Alhoewel wij ons hadden gemeld voor de Noordersluis (tegenwoordig onbemand) was het niet doorgekomen. Blijkbaar werkt het systeem nog niet feilloos…. Toch konden we vrijwel direct de sluis invaren waar je ca. 6 meter naar beneden gaat. Toch wel spannend als dat allemaal op afstand bediend wordt. Je zal je landvast maar vast hebben zitten….

Buren van de Tinkerbel
Zaterdagmiddag kwamen Jan en Ankie van de Tinkerbel nog even langs, die hun schip een werf verder, vlak naast Schaap Shipcare op de kant hebben staan. Jan en Ankie vertrekken ook ergens begin juli met hun kinderen voor een lange tijd, en het is altijd leuk om met elkaar de plannen en ervaringen te delen. Zaterdagmiddag kon ik met Jan meerijden naar Amsterdam om onze auto op te halen die nog bij de Bruynzeelhaven stond. In Zaandam Jan nog even aan Walewijn (van de Antares) die ook binnenkort vertrekt, voorgesteld en gezellig in de kuip nog wat gedronken.

Gekraand
Vandaag (dinsdag) is ons schip bij Schaap Shipcare in Lelystad de kant op gegaan voor de laatste klussen. De ankerketting is verroest en vervangen (tegenvallertje…), olie in de saildrive vervangen, de ontluchting van de dieseltank hersteld en natuurlijk anti-fauling, en het schip voor vertrek nog eens mooi in de was gezet. Een meevaller is dat de anodes er nog goed uitzien en nog niet vervangen hoeven te worden, en dat scheelt, want anders had de vaanstandschroef uit elkaar gemoeten…

Voor de laatste keer
Inmiddels is het wel raar dat elke afspraak op het werk `voor de laatste keer` is. Voelt onwerkelijk. Komende dagen laatste zaken overdragen en afscheid nemen en vanaf volgende week dinsdag alle tijd om laatste zaken voor te bereiden, en te zorgen dat ons schip weer pico bello in het water komt. Voelt allemaal erg spannend en het lijkt mij ook heerlijk om de haven van Scheveningen uit te varen omdat dan alle voorbereidingen per definitie klaar zijn, en het grote genieten kan beginnen. Nog een paar weken….

Hieronder wat foto’s:

Error: the communication with Picasa Web Albums didn't go as expected. Here's what Picasa Web Albums said:

Error 404 (Not Found)!!1

404. That’s an error.

The requested URL /data/feed/api/user/rmcrevecoeur%40gmail.com/album/BootOpDeKant?kind=photo was not found on this server. That’s all we know.

Pinksteren 2014 – Reünie met Truus

Tijdens een gezellig familieweekend in het voorjaar hadden we met mijn neef Martijn – die tegelijkertijd met ons ook een zeilboot (Westerly) heeft gekocht- afgesproken om een keer samen op het IJsselmeer te varen. Dit weekend zouden we elkaar zondag ontmoeten in Muiderzand en dan maandag samen naar Pampus gaan.
White Witch in blue in Zaandam
Gezeild in een lelyvlet
Zondag zijn we rond een uur of elf naar Zaandam vertrokken om de boot vast klaar te maken. Aranka moest Myrthe nog ophalen van het pinksterkamp met de welpen (op de Kaag). Myrthe bleek op het kamp niet heel veel geslapen te hebben (ze schatte zelf in ongeveer één uurtje!), en laat zij daar nou niet goed tegen kunnen…. Ze zat onder de muggenbulten, was ‘s nachts van het onweer wakker geworden, van haar matje gerold en had alle 10 andere meisjes in de tent met hun zaklampjes zien schijnen. Maar verder was het vooral ook heel erg leuk geweest en kende ze opeens allemaal knopen. Overdag hadden ze goed weer gehad, een schat gezocht en ook gezeild in een lelyvlet (samen met de welpenleiding) wat toch wel heel ‘cool’ was geweest. Wij moeten het in elk geval met een ietwat humeurige dochter en zus stellen…

Vlak langs Pampus
Als Aranka en Myrthe aan boord zijn, kunnen we snel vertrekken, met prachtig weer en een briesje uit het noord-oosten. Gelukkig lukt het Myrthe ervan te overtuigen dat het echt WEL een goed idee is om nog even te gaan slapen.
De Oranjesluizen kunnen we zo invaren en ook de brugwachter van de Schellingwouderbrug lijkt ons goed gezind, dus we varen vlot door naar het IJsselmeer. Voorbij de “Hoek van het IJ” hijsen we de zeilen en gaan richting Pampus. We varen er vlak langs en het is leuk hier nu weer te zeilen, zes jaar nadat we hier tijdens ons huwelijk op “De Utrecht” voeren. Veel bootjes liggen letterlijk ‘voor Pampus’ en dat krijgt met dit heerlijke weer toch een heel andere betekenis… Maar wij moeten door willen we nog bijtijds in Muiderzand zijn.

Truus
Als we bij Pampus zijn, belt Martijn, hij ligt voor anker bij het eilandje ‘Warenaar’ waar hun kinderen in een optimistje rondvaren en vertrekt ook net richting Muiderzand. Al snel zien we Truus varen die ons ook al gezien heeft.
De Truus

Geen havenmeester te bekennen
Samen varen we de haven van Muiderzand in, waar in de verste verte geen havenmeester te bekennen valt. Op de meldsteiger ontmoeten we elkaar en het is leuk om te zien dat de kinderen elkaar nog goed kennen. Noch op de Marifoon, noch op de oproepknop op de meldsteiger komt enige reactie van de havenmeester. Ook een systeem met rode of groene bordjes om aan te geven welke plaatsen nog vrij zijn ontgaat ons. Aangezien er nog veel boten binnenlopen voelen we er niet zoveel voor om `zomaar´ ergens te gaan liggen, dus zoeken we een kopse steiger uit die een beetje krap is maar waar zeker niemand een vaste ligplaats heeft. Martijn en Vera leggen naast ons aan. Het blijkt een goede keuze want al snel varen de 50 ft en zelfs 60 foot (Contest!) schepen binnen die de ligplaatsen om ons heen innemen.

Mozzarella pasta salade zonder pasta
Het is erg gezellig om elkaar weer te spreken en toch ook heel anders dan tijdens een druk familieweekend. De kinderen hebben elkaar snel gevonden en rennen heen en weer tussen de White Witch en de Truus.
Kinderen op de Truus
Het is leuk elkaars boten te bekijken en het blijft ook altijd een heerlijk onderwerp om over door te kletsen terwijl het ene na het andere superjacht langs ons binnenvaart. We koken samen, en met name de Mozzarella pasta salade zonder pasta van Martijn en Vera is heerlijk.
Martijn kookt Aranka en Vera snijden groenten´s Avonds spelen de kinderen samen nog tot half elf in de speeltuin en hebben veel lol. Het is bijzonder hoe goed Myrthe zich houdt en ze is nu in aanmerkelijk betere doen dan ´s middags toen we richting Muiderzand voeren. Maar goed, echt veel slapen zal vandaag ook niet lukken…
Kids op de Truus

Windstoten tot 55 knopen verwacht
Maandag ochtend tijdens het ontbijt blijkt het mooie weer vandaag om te slaan. Code oranje, hagel en onweersbuien met windstoten tot 55 knopen worden in de middag verwacht op het IJsselmeer en de Randmeren. Lijkt dus niet zo handig om nu nog naar Pampus te gaan, kortom, zoals altijd met zeilen moet je je plan aanpassen en we laten de kinderen nog tot een uur of elf in de speeltuin spelen (ook voor ons heel relaxed en biedt de ruimte om lekker koffie te drinken en nog verder bij te kletsen) en varen daarna ieder onze eigen kant op, richting een beschutte haven.

Fileparkeren in Oranjesluizen
Nadat er aanvankelijk geen wind staat bij het vertrek kunnen we al snel zeilen tot bij de Schellingwouderbrug. Bij de Oranjesluis is het ontzettend druk en is het fileparkeren. De sluisdeur sluit letterlijk 20 cm achter ons schip! We krijgen nog een plensbui over ons heen, maar gelukkig klaart het daarna op. Rond drie uur zijn we weer in de haven na een heerlijk relaxed weekendje zeilen.