Oost West thuis best

Wat zo’n vertrek toch weer doet met je gemoedstoestand. Het grappige is dat ik naast onze vertrekkers geest en onze nieuwsgierigheid naar iedere keer opnieuw een nieuwe bestemming, toch ook een hele andere zijde van mezelf leer kennen. Een Oost West Thuis Best zijde, waardoor ik het eigenlijk diep in mijn hart best wel fijn vind om weer terug naar Europa te varen.
Ook Wouter had het de eerste dag even moeilijk. Wetende dat we weer 2 weken op de boot zijn, onder elkaar, krijgt hij altijd even heel erg heimwee naar zijn grote vriend Bas. Aandoenlijk is het soms hoe hij ook de dingen die hij beleeft uitdrukt in de vorm van: “Cool, dat moet ik Bas vertellen”. Myrthe drukt het weer op haar eigen manier uit: “Mam, als we weer in Europa zijn gaan we dat echt even vieren he?”. Nou dat lijkt mij dus een uitstekend idee.

De golven die we de eerste dag hadden en die ons katterig maakten, zijn verdwenen. Wouter was even heel erg misselijk en heeft overgegeven. Wel grappig, hij kwam naar buiten en ging naar de horizon kijken. Hij stond voor de ingang en keek over de buiskap heen. We vroegen nog: “wil je een emmer?” “Nee, even wachten”. Dat hadden we dus beter niet kunnen doen. Hoepsakee, daar ging het over de buiskap heen. Handig buiten, want een puts zeewater doet wonderen. Over de buiskap was misschien even iets minder handig, maar ja. En daarna zit Wouter dan weer helemaal vrolijk en blij dat het over is, geweldig te genieten van een bekertje noedels en honderduit kletsend. Oh, wat lijkt die jongen op mij!!!

Ik ben benieuwd hoe deze oversteek gaat. Van te voren stikte ik weer van de zenuwen. Komt omdat je de 2 weken vooruit niet alles kan overzien qua weervoorspelling. Maar het weergat zoals we dat nu hebben gekozen lijkt vooralsnog prima. En het is heerlijk dat Jaap vanuit Nederland weer nauw met ons meedenkt en weerberichten analyseert. Waarschijnlijk krijgen we wel de wind uit alle hoeken. Dat zal dus heel anders zijn dan de oversteek naar Suriname, waarbij je de passaatwind van achteren hebt en bij vertrek de zeilen instelt en vervolgens daar 2 weken bijna niets aan hoeft te veranderen! We hebben nu al de zeilen op stuurboord en bakboord gehad, aan de wind en halve wind gevaren, op twee oren en de genaker enkele uren ingezet en zelfs de motor al 6 uur aan gehad. We zitten niet stil!!

We varen nu door de Saragosa zee. Volgens mij is het het gebied in de Atlantische Oceaan, waar de plastic soep van deze zee het ergst zou zijn. Maar wij zien er nog niet veel van. Je ziet heel af en toe iets drijven in het water, een jerrycan of plastic zak. Wel zien we veel Portugese oorlogsschepen. Lijken ook net plastic zakjes; ze hebben doorzichtige zeiltjes boven het water uitsteken. Kortom, wij zullen niet gaan zwemmen onderweg, want de tentakels van deze beesten voel ik liever niet! Onze bootmeeuw die ons naar Bermuda vergezelde heeft ons ook weer even opgezocht. Ik herkende hem direct, maar dit keer maar geen worst aangeboden!

We varen vandaag wat oostelijker dan we van plan waren omdat er zich een storm ontwikkelt ten noord-westen van ons. Op de weerkaartjes die we via de SSB binnenhalen kunnen we dat gelukkig goed volgen. Door nu wat zuidelijker te blijven hopen we er geen last van te hebben.

Onze positie is op 21 mei 02:30 UTC 33-19N 61-05W

Vertrek uit Bermuda

Vanochtend (maandag 19 mei) zijn we om negen uur vertrokken uit Bermuda. Eigenlijk hadden we gisteren al willen vertrekken maar toen kwam er net een frontje over met veel wind en regen dus doen zijn we nog maar een dagje blijven liggen. We varen samen met de Ojala, de Volonté en de Batjar die ook allemaal vandaag vertrokken zijn. Zo’n duizend mijl voor ons liggen de Win2win en de Lotus, dus er zijn genoeg boten op het water. We hadden vanavond contact via de SSB met alle boten. Leuk om ook te horen hoe het met de Win2win en de Lotus gaat.

Verder gaat het prima, Wouter was even zeeziek, maar heeft toch een rekenles gedaan net zo als Myrthe. Ook hebben we een walvis gezien, die vlak bij de boot zwom er nog een tijdje achter ons aanzwom. Een leuke begroeting van de oceaan voor onze oversteek.

Morgen vertrekt de ARC vanuit Bermuda richting Azoren. De ARC is een georganiseerde tocht waar je aan deel kan nemen. Er varen denk ik zo’n dertig boten met de ARC vanuit Bermuda nar de Azoren. Misschien zien we er nog wel een paar. Op dit moment is het erg rustig (10 knopen wind).

Onze positie is om 20 mei 01:45 UTC: 32-47N 63-07W en we varen een koers van 65 graden.

Paradijsje midden in de Oceaan!


  • De overtocht van St. Maarten naar Bermuda is heel relaxed. Eigenlijk steeds met ruime wind en ca. 15 knopen wind. We hebben een paar dagen wat minder wind gehad en daarom één dag met de gennaker gevaren en ook ongeveer vijftien uur gemoterd. Elke dag was het SSB netje weer een hoogtepunt met als special de Batjar Kids Quiz waarbij Myrthe en Wouter, Thomas en Jesper elke dag weer vijf vragen krijgen die ze voor het avondeten moeten beantwoorden. Al met al een heerlijke overtocht. Als we aankomen bij Bermuda roepen we Bermuda radio op ca. dertig mijl afstand al via de SSB op om ons aan te kondigen. Op Sint Maarten hebben we al via internet aangekondigd dat we eraan kwamen en ze weten ook direct wie we zijn. Op ca. tien mijl moeten we ze nog een keer oproepen, dan via de marifoon. Ze vertellen ons keurig hoe we de lagoon in moeten varen maar het kost toch nog even moeite om de douane steiger te vinden. Na het inklaren ankeren we in de lagoon met een prachtig uitzicht op St. Georges.

Het is super Brits met een Caraïbische saus erover. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en ook erg beleefd (b.v. bij het instappen en verlaten van de bus niet dringen). Ze zijn zeer hulpvaardig als je iets zoekt of nodig hebt. Ook de wegen zijn net zoals op de kanaaleilanden of in Engeland; met stenen muurtjes aan weerszijden en smal, zodat het verkeer net langs elkaar kan. De huizen zijn leuk, ze hebben allemaal een andere kleur, maar hebben wel allemaal een wit dak met aan elke zijde een hoge schoorsteen. Het dak is met speciale witte verf behandeld (speciaal recept van Bermuda), zodat het regenwater opgevangen kan worden en onder elk huis staat een tank met regenwater om te filteren tot drinkwater.
Ze lopen in nette kleding, de mannen in pak met een korte broek, De Bermuda, en lange kniekousen eronder. Ziet er erg grappig uit, en is door de Britten vanuit India meegenomen naar Bermuda en hier in het verleden ingeburgerd. Dat het toch ook Caribisch aandoet komt door het azuurblauwe water en het (noordelijkste) koraalrif waar het hele eiland vrijwel volledig door wordt omgeven en waardoor in het verleden zoveel schepen langs deze kusten zijn vergaan; de mix van blanke en donkere bevolking die hier geïntegreerd samen leven; de palmbomen en de bloemenzee. Het is echt prachtig.

Waar je wel van schrikt zijn de prijzen in de winkels en in de supermarkten. Echt nog een factor hoger dan op de BVI. Toen we net aankwamen haalde Roelof een pak melk en een broodje en betaalde 10 dollar. Voor een pak toiletrollen betaal je hier zo 15 dollar. Dat maakt dat de Nederlandse enclave hier druk voorraden uitwisselt waar op de ene boot tekorten van zijn terwijl op andere boten er nog voldoende aan boord is. Maar ja, de verse waren zullen we toch op een gegeven moment moeten aanvullen (vlees, groente, fruit en melkproducten). En zoals iemand mij in de winkel al adviseerde: “Get used to it”.

Inmiddels zijn we hier een aantal dagen en liggen er 7 Nederlandse schepen (Volonté, Batjar, Ojala, Sark en nog 2 voor ons onbekenden). De Balans hebben we ook aangetroffen, die hebben we ontmoet in Suriname, maar zijn inmiddels alweer vertrokken naar de Azoren. Ook de ARC is aangekomen en dat maakt het wel een beetje druk op de ankerplek en in de haven. De ARC vertrekt maandag 18 mei richting Amerika en woensdag 20 mei naar de Azoren, zoals ik begrijp ongeacht het weer, maar verder zijn ze heel goed bezig met de veiligheid hoor… Wij volgen het weer elke dag en zoeken een gaatje. Het weer is nog instabiel; vanuit Amerika komen, om de zoveel dagen, lage luchtdrukgebieden deze kant op met soms veel wind of vervelende troggen. Ook is er op de route naar de Azoren een fiks hoog luchtdrukgebied waar geen wind in zit. Van beide willen wij eigenlijk niet te veel, dus het blijft goed zoeken en analyseren en afwegen.

In de tussentijd vermaken we ons uitstekend. Eerst hebben we St. George, de plaats waar we ankeren, bekeken. Het is een prachtig historisch oud stadje, wereld erfgoed en leuk om in rond te lopen. Regelmatig zitten we op een bank op het plein, bij het Visitor Center, om wifi te ontvangen en te kunnen internetten. De asfaltweg rond het pleintje is ideaal voor de kinderen om hun skateboard weer eens te gebruiken. In het World Heritage Centre zien we een film hoe hier rond 1600 alles is begonnen. Hoe de Sea Venture op het rif lek is geslagen en de bemanning is aangespoeld en de plaats St. George hebben gesticht. Ook de nooit afgebouwde Kathedraal van grijze steen bepaalt het uitzicht. De kinderen werken de eerste dag nog hard aan hun tekening die de laatste opdracht is van de Batjar Kids Quiz en die ze in moeten leveren als de Batjar aan komt in St. Georges.

Verder socializen we gezellig bij elkaar. Eerst een keertje eten bij ons aan boord. Vervolgens is de uitslag van de kinderquiz op de Batjar, want ze hebben met een beeldverhaal en tekeningen en alle moeilijke vragen die zijn beantwoord het de jury erg moeilijk gemaakt. Maar ze vinden dat de kinderen erg hun best hebben gedaan, veel hebben geleerd en heel creatief zijn met alle antwoorden en tekeningen. Daarom heeft Marjolein voor allemaal een muffin gebakken met een marsepeinen figuurtje erop. En de einduitslag was heel spannend, want Thomas, Jesper en Myrthe liggen met puntenaantal heel dicht bij elkaar. Myrthe blijkt toch nipt te winnen. Wat kan ze dan trots kijken. Maar eigenlijk zijn ze dat allemaal als ze van hun lekkere muffin smullen.

Dan komt ook de Ojala op de ankerplaats en gaan we allemaal bij hen borrelen. En op 15 mei is Marjolein jarig en is er weer taart en koffie/thee op de Batjar. Ook zien we op de kant een toneelstukje hoe vroeger mensen werden veroordeeld en gestraft. Het leukste deel is als een vrouw met een stoeltje op een lange stang het water in wordt gekieperd. Kortom we vermaken ons prima en hebben het goed en gezellig.
In de tussentijd regelen de kinderen het ook goed met elkaar. Zo hebben ze een keer een kinderfeest bij de Volonté, als wij op de Ojala borrelen. En ze logeren dan weer bij ons en dan weer bij de Volonté. Onderhand zijn ze ook best wel moe, het schoolwerk gaat daardoor ook langzamer, maar we houden streng vol en met nog 3 volle weken school zijn ze klaar met het officiële deel. Dat zullen we dus wel afsluiten op de Azoren, verwacht ik.

Dinsdag maken we een wandeling langs drie forten die door de Engelsen zijn gebouwd om Bermuda te beschermen en die samen met St.George UNESCO wereld erfgoed zijn. Het is een mooie wandeling door een glooiend landschap. Heel bijzonder dat je zo’n vriendelijk landschap hebt terwijl je toch op een 6000 meter hoge berg staat want de zeebodem rondom Bermuda is ruim 6000 meter diep. We zien eerst het Fort St. Catherine en daarna komen we langs de Alexanora Battery en nog een kleiner fort. Het is duidelijk dat de Britten in het verleden veel hebben geïnvesteerd om het eiland te verdedigen tegen de Fransen en de Spanjaarden.

We gaan woensdag 13 mei met de hele groep een bus tour maken over het eiland. Eerst reizen we naar de hoofdstad Hamilton. Dat ligt op ongeveer 20 km afstand. Het is leuk om ook deze stad te bekijken. Hier liggen diverse cruiseschepen, waaronder ook de “Veendam” van de Holland Amerika Line. We bezoeken een museum, waar een Engelsman van alles uit het verleden heeft verzameld en tentoonstelt. Er zit niet echt een lijn in en daardoor komt het wat rommelig over. De kids zijn echter heel erg in hun nopjes, want ze hebben van de eigenaar een echte munt van Bermuda gekregen. Een penny met Queen Elizabeth, die ze beloven op school aan hun klasgenoten te zullen laten zien. De munt is er medio 1970 uit gegaan toen de Bermudian dollar is ingevoerd. We bezoeken nog een kerk en een park en dan is onze tijd alweer om en reizen we met de bus door naar het strand.

We stappen uit bij Horseshoe Bay. Dit blijkt een zeer geliefde baai te zijn en het is dus allerminst rustig. We schrikken zelfs een beetje, verwend als we zijn door alle mooie strandjes die we hebben gezien, van de parasolletjes die hier vlak naast elkaar staan en de badgasten die hier hutje mutje zitten. Maar toch nemen we een duik samen met Anna en Maarten van de Ojala. De bemanning van de Volonté en de Batjar vinden het te druk en gaan direct met de bus door naar de Dockyard. Het water is verfrissend en de kinderen spelen heerlijk in de golven. We klimmen nog even op de rots bij deze baai met een prachtig uitzicht langs de kust en over het rif en de zee.

Daarna reizen we met de bus door naar het eindpuntje van Bermuda, Dockyard. Daar genieten we van de prachtige Clocktower Mall en kijken onze ogen uit bij een glasblazerij, waar iemand in ongeveer drie kwartier met het zweet op het voorhoofd een prachtige schaal maakt. Het is echt vakwerk hoe dit handwerk gaat en ook de kinderen kijken hun ogen uit. Daarna drinken en eten we nog wat. Niet lang daarna stappen we op een kleine ferry en worden het hele stuk van 40 km weer terug gebracht naar St. George. Op de ferry ontmoeten we Miquel, gepensioneerd, maar nog vol passie over zijn eiland Bermuda. In het verleden was hij politiek actief en nu probeert hij toeristen iets meer over het eiland te vertellen. Super leuk en zo ontzettend gastvrij heb ik nog zelden iemand meegemaakt.

De dagen erna doen we wat klusjes op de boot en lezen en houden het weer in de gaten. Marjolein houdt een knip dag en knipt ook Myrthe en Wouter, en dat is inmiddels ook wel nodig. Wouter heeft bedacht dat hij lang haar wil en wil dus niet geknipt worden. Daar weet Marjolein wel raad mee, ze vertelt hem dat zijn haar harder gaat groeien als ze er eerst een stuk(je) vanaf knipt. Nou, daar heeft hij wel oren naar.

Zondag gaan we nog samen met Anna en Maarten naar Bermuda Radio waar ze alle scheepvaart rondom Bermuda begeleiden, de weersverwachting uitzenden en optreden als Rescue Center. Het is erg goed georganiseerd en ze hebben een prachtig uitzicht over Bermuda en de zee rondom.

Het lijkt nu dat er een weer gaatje is waarmee we op maandag 18 of dinsdag 19 mei kunnen vertrekken, maar we blijven nog goed naar het weer kijken, want erg stabiel is het allemaal niet.

Bermuda, better than heaven?

Wat een mazzel dat Denise en de Batjar weten dat het vandaag 10 mei moederdag is. Ik had er totaal niet aan gedacht. Het was net op tijd. De kids kwamen direct in actie en zo kwam lekker vers afgebakken stokbrood met lekker beleg (brie, salami, jam, hagelslag en knoflookboter) op tafel. In het zonnetje hebben we om 9.00 uur met zijn allen zitten ontbijten, met een wijds uitzicht.

Verder hield er een grote bruine meeuw ons aardig bezig deze ochtend. Hij kwam steeds vlak over vliegen en ik dacht die heeft vast trek. Dus ik houd een plakje worst omhoog en bijna met vinger en al, zonder enige angst, werd het opgepikt en verorberd. Vervolgens blijft die meeuw ons natuurlijk volgen (dat had ik zelf natuurlijk ook kunnen bedenken). Zodra hij mij met mijn rode muts zag kwam hij naar me toe en vloog vlak over me heen. Hij is zo groot dat de kids het wel eng vonden. En hij vliegt ook nog een keer bijna in de windmolen. Maar blijkt het toch even later een killerbird te zijn. Na 100 pogingen om nog iets van ons te krijgen, komt er een sterntje langs vliegen. Nou die grote meeuw gaat toch in de aanval. Dat heb ik nog niet eerder gezien. Het was op een gegeven moment te veraf om de afloop te kunnen zien, maar we vrezen het ergste voor het sterntje. Een half uurtje later komt de grote meeuw weer over, herkenbaar aan de witte vlekken op zijn vleugels. Gelukkig heeft hij nu geen aandacht meer voor ons. Misschien zit zijn buikje vol?

Het lukt ons vandaag om zeilend Bermuda te bereiken. Even dachten we dat de motor aan moest, maar vervolgens zet de wind aan en yes!!!! We zeilen weer 7 knopen. Uiteindelijk hebben we de 860 mijlen afgelegd in 6 dagen en 4 uur, waarvan we maar 14 uur hebben gemotord. Niet slecht!
Aanlopen van Bermuda is prachtig. Sowieso voelt het euforisch om land te zien na zoveel dagen. Maar de aankomst hier is door een smal uitgehouwen kanaaltje, van 10 meter breed door het groen en rotsen. Na de enorme Atlantische Oceaan voelt dat wel smal. Maar daarachter ligt lichtblauw water en een ruime lagoon zonder golfslag. De huizen zijn hier kleurrijk en de mensen echt super vriendelijk.

We zijn heel erg benieuwd naar Bermuda, want het schijnt echt een leuk eiland te zijn. Inklaren gaat snel en vlot na onze voorbereiding vanuit Sint Maarten. Het kost wel een duitje (35 dollar p.p.), maar het is hier goed georganiseerd, de hulp voor jachten en ook de veiligheid. Voor het inklaren liggen we even aan een de stenen kade en daarna leggen we ons schip voor anker in de lagoon. Onze moeheid valt mee door de relaxte overtocht, dus de dinghy gaan we snel opblazen om nog even langer voet aan wal te zetten. De kids staan al klaar met skateboard en handtasjes, ze hebben er duidelijk zin in!

En we gaan het bier koud zetten voor de Nederlandse vloot. Morgen of een dagje later verwachten we een reunie met Ojala, Volonté, Batjar en ontmoeting met Saar.

We zijn er bijna…

Onze laatste nacht op zee voor we in Bermuda aankomen. We hebben een heerlijke zeildag gehad, mooi weer lekker windje en nauwelijks golven. Zo is het bedoeld! Wouter en Myrthe hebben bedacht dat ze ondanks dar het weekend is, toch maar school wouden doen zodat ze minder hoeven te doen als we op Bermuda zijn. Ook heeft Myrthe weer een heel werk gemaakt van alle Quiz vragen van de Batjar. Ze weet nu alles van zeilboten en kan je precies aanwijzen wat een bullentalie, een neerhouder en een septer is.

Aranka heeft weer een heerlijke maaltijd gemaakt en Wouter houdt ons aan het lachen met al zijn vrolijke grappen. Kortom het gaat prima. De tropische cycloon Ana ligt ten westen van ons en blijft daar ook, dus daar hebben we geen last van. Wij hebben een ZO wind van ongeveer 10 knopen. Wel wordt het nu met name ‘s. nachts steeds frisser. Voor het eerst weer eens een lange broek uit de kast gevist en een muts op gezet.

Onze positie is op 10-05-2015 05:10 UTC is 31-13N 64-32W

Op weg naar Bermuda dag 5

Het aantal mijlen wat we elk etmaal afleggen neemt drastisch af. Het ging van 160 NM op de eerste dag naar 170 NM op de 2e dag, 150 NM op de 3e dag en 120 NM op de 4e dag. Vandaag doen we maar 3 soms 4 NM per uur dus we zullen de 100 mijlen vandaag misschien niet eens halen. En wachten duurt lang……

Maar erg is het eigenlijk niet. De zee is zo kalm als wat, we rollen maar een klein beetje en er vliegen dus maar weinig spullen door de boot. Eten maken is makkelijk zo, dus nu eten we uitgebreide maaltijden met gebakken aardappeltjes en rijk gevulde salades. We drinken veel, want het is nog steeds 31 graden in de boot overdag. Dan zetten we ook de raampjes wat open, anders is het veel te benauwd. De nachten koelt het wat af en zijn zeer aangenaam, zonder felle zon en met een mooi maantje aan de hemel. Inmiddels doen we ‘s nachts wel een trui aan, maar we lopen nog steeds in korte broek. Over het algemeen is het ook redelijk helder op wat wolkjes na en sluierbewolking. Maar wij hebben geen regen of onweer, zoals we wel van de Ojala horen die 350 mijlen westelijker liggen van ons (ze zijn vertrokken vanuit de Bahama’s).
Op het Nederlandse radionetje is het iedere dag reuze gezellig. We zijn met 4 NL boten onderweg naar Bermuda, de Lotus is onderweg naar de Azoren en de Win2Win gaat binnenkort ook naar de Azoren vertrekken en doet alvast gezellig mee. En de Puff is gisteren naar Statia vertrokken en horen we ook op het netje.

De kinderen doen hun schoolwerk trouw, 3 blokken per dag volgens zeeregiem. Ze zijn ruim voor 16.00 uur klaar en staan dan te trappelen bij de radio om de volgende Quiz-vragen van de Batjar op te krijgen. Die zijn steeds erg leuk en dan spitten ze in boeken en op de plotter naar antwoorden. En als er een vraag tussen zit hoeveel Pk de dinghy’s van ons gezamenlijk hebben grijnst Wouter van oor tot oor, want dat weet hij precies. Myrthe loopt nog op kop, maar Thomas en Jesper zijn gedreven tegenstanders en zitten haar op de hielen. Dat maakt het extra leuk.

Gisteren hebben we de gennaker gebruikt. Het mooie zeil in NL-kleuren, wat super licht is. Omdat wij het weinig gebruiken is het altijd weer even puzzelen hoe het ook weer moet. En toen hadden we hem mooi staan, maar hoorden hoog in de mast dat de lijnen aan het schavielen waren. Dus gechecked en de lijn waarmee we de gennaker naar het topje van de mast hijsen anders geplaatst. Maar het geluid bleef aanhouden. Toen we de gennaker voor de nacht naar beneden haalden was duidelijk waar het geluid vandaan was gekomen. Het oog waarmee hij was opgehangen was bijna helemaal doorgescheurd. Hij was dus nog net niet uit zichzelf naar beneden gekomen. Waarschijnlijk in Bermuda dus even de mast in, om te kijken hoe dit heeft kunnen gebeuren en een inspectie bovenin de mast uitvoeren. Op Bermuda kunnen we dit waarschijnlijk ook repareren, want bij dit soort weer met weinig wind (2 Bft) is de gennaker het enige zeil wat ons nog vooruit kan trekken.

En verder valt er niet zo veel te vertellen. De zee is diep, 6000 meter, maar we zien weinig van de inhoud. Zelfs de vliegende vissen laten ons met rust.

En weg is de wind…

Vandaag zijn we niet zo veel op geschoten. Vanochtend liepen we nog lekker met ruim zes knopen, maar in de loop van de ochtend werd de wind steeds minder. Om elf uur hebben we de gennaker erop gezet, daarmee kwamen we toch nog redelijk vooruit. Tegen de avond hebben de gennaker weer naar beneden gehaald en een paar uur gemotord. Nu zeilen we weer, maar het gat niet snel met gemiddeld vier knopen. Het zal nog wel een paar dagen door kwakkelen worden want de verwachting is dat er zondag pas weer goede wind staat.

Myrthe staat eerste in de Batjar kinder quiz en daar is ze reuze trots op. WOuter heeft het licht gezien en heeft elke dag al om tien uur zijn schoolwerk af. Helaas zit zijn focus vooral op de snelheid en niet op de kwaliteit, maar ach van fouten maken leer je tenslotte.

Onze positie is op 08 mei 2015 op 03:32 UTC 27-08N 64-20W

Op naar Bermuda, dag 3

Vandaag een heerlijk zeildagje gehad, met ongeveer 15 knopen wind. We schieten nog steeds lekker op en zijn nu ongeveer halverwege. Het weer ziet er de komende dagen goed uit maar wel met wat minder wind. Ten westen van ons zit een vervelend lage druk gebied dat volgens de weerkaartjes mogelijk kan uitgroeien tot een tropische cycloon. Zoals het er nu naar uitziet trekt deze depressie naar het noorden en hebben wij er geen last van. Het lukt nu ook goed om naast de gribfiles met wind informatie ook de weerkaartjes via de kortegolf radio te ontvangen.

Wouter was vandaag al om tien uur klaar met school en heeft de rest van de dag luisterboekjes geluisterd. Om vier uur hadden we contct met de Batjar en was er weer de Batjar Kids Quiz. Vandaag mochten Wouter en Myrthe onder andere alle Caribische eilanden opsommen en opmeten hoever het varen is van Sint Maarten naar Bermuda. Ze waren er weer heel druk mee! ‘s Avonds ook nog even via de SSB gesproken met de Ojala en de Puff. Frieda had ook naar het weer gekeken, altijd fijn als er iemand meekijkt.

Onze positie is om 07/05/2015 02:55 UTC 24-57N 64-29W

nachtwacht hoofdspinsels

Wat een grote plas is dit weer. Inmiddels hebben we er bijna 2 etmalen varen opzitten, waarin we 160 mijlen per dag afleggen. Gelukkig kwam er afgelopen nacht weer eens een schip in beeld. Een vrachtschip op weg naar Antwerpen en ik kon zijn lichtjes zien terwijl hij achter ons langs ging op 9 mijl afstand. Zo voel je je minder alleen, want de Nederlandse schepen zien we niet op de plotter met AIS, omdat de afstanden te groot zijn.
De wolken zijn ook mooi om te zien in het volle maanlicht. Ik heb zelfs het weerboekje er weer eens bijgepakt, want het was zo typerend om te zien. Je zag lage dunne wolken die heel hard van oost naar west blazen. Daarboven zit weer een luchtlaag met middelgrote wolken met platte onderkant en mooie hoge opbouw erboven. Die blazen ook van oost naar west, maar minder hard. En dan zag je daarboven weer hele dunne veren in de lucht. Het grappige is dat die van west naar oost blazen!!!! Jammer dat je in de nacht niet kan fotograveren.

Gisteravond kwam Wouter met glimoogjes naar buiten. Hij zei, o, jee het is volle maan. Dan zijn de piraten op de Black Pearl skeletten. Hij heeft net een deel van de film Pirates of de Carribean gezien. Het was eigenlijk te spannend en hij heeft hem niet afgekeken. Maar wat vond hij de film gaaf, als ik zie hoe hij alle grapjes honderduit aan mij zit te vertellen.

Straks hebben we weer het NL-netje op de SSB radio (hoogtepuntje van de dag). In de nacht halen we de weerberichten zo goed mogelijk binnen. Kunnen we weer even uitwisselen wat iedereen ziet. En we zijn benieuwd naar de uitslag van de Batjar-Quiz. De kids hebben zich enorm ingezet om te antwoorden welke kleur vacht de Batjar poes Sale heeft, hoe de opstapper op de Batjar heet (2 voornamen en 1 achternaam), allerlei dingen aan boord die met een R beginnen, onze bestemming en de gezamenlijke leeftijd van Thomas, Jesper, Myrthe en Wouter in jaren, maanden en dagen.

Update dinsdag 5 mei

Vandaag hebben we een goede voortgang gemaakt. We varen halve wind en zijn vanavond de 22-ste breedtegraad over gegaan. We verwachten in het weekend in Bermuda aan te komen. Het wordt ook al wat frisser ‘s nachts. De Batjar heeft een kids quiz georganiseerd voor Wouter en Myrthe en de kinderen van de Volonté waar vanmiddag druk aan gepuzzeld is. Inmiddels is ook de Ojala vertrokken vanuit de Bahamas dus we varen nu met vier boten richting Bermuda, we houden een paar keer per dag contact via de SSB-radio. Verder gaat alles prima.

Onze positie is op 6 mei 2015 03:54 UTC: 22-26N 63-52W