• De overtocht van St. Maarten naar Bermuda is heel relaxed. Eigenlijk steeds met ruime wind en ca. 15 knopen wind. We hebben een paar dagen wat minder wind gehad en daarom één dag met de gennaker gevaren en ook ongeveer vijftien uur gemoterd. Elke dag was het SSB netje weer een hoogtepunt met als special de Batjar Kids Quiz waarbij Myrthe en Wouter, Thomas en Jesper elke dag weer vijf vragen krijgen die ze voor het avondeten moeten beantwoorden. Al met al een heerlijke overtocht. Als we aankomen bij Bermuda roepen we Bermuda radio op ca. dertig mijl afstand al via de SSB op om ons aan te kondigen. Op Sint Maarten hebben we al via internet aangekondigd dat we eraan kwamen en ze weten ook direct wie we zijn. Op ca. tien mijl moeten we ze nog een keer oproepen, dan via de marifoon. Ze vertellen ons keurig hoe we de lagoon in moeten varen maar het kost toch nog even moeite om de douane steiger te vinden. Na het inklaren ankeren we in de lagoon met een prachtig uitzicht op St. Georges.

Het is super Brits met een Caraïbische saus erover. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en ook erg beleefd (b.v. bij het instappen en verlaten van de bus niet dringen). Ze zijn zeer hulpvaardig als je iets zoekt of nodig hebt. Ook de wegen zijn net zoals op de kanaaleilanden of in Engeland; met stenen muurtjes aan weerszijden en smal, zodat het verkeer net langs elkaar kan. De huizen zijn leuk, ze hebben allemaal een andere kleur, maar hebben wel allemaal een wit dak met aan elke zijde een hoge schoorsteen. Het dak is met speciale witte verf behandeld (speciaal recept van Bermuda), zodat het regenwater opgevangen kan worden en onder elk huis staat een tank met regenwater om te filteren tot drinkwater.
Ze lopen in nette kleding, de mannen in pak met een korte broek, De Bermuda, en lange kniekousen eronder. Ziet er erg grappig uit, en is door de Britten vanuit India meegenomen naar Bermuda en hier in het verleden ingeburgerd. Dat het toch ook Caribisch aandoet komt door het azuurblauwe water en het (noordelijkste) koraalrif waar het hele eiland vrijwel volledig door wordt omgeven en waardoor in het verleden zoveel schepen langs deze kusten zijn vergaan; de mix van blanke en donkere bevolking die hier geïntegreerd samen leven; de palmbomen en de bloemenzee. Het is echt prachtig.

Waar je wel van schrikt zijn de prijzen in de winkels en in de supermarkten. Echt nog een factor hoger dan op de BVI. Toen we net aankwamen haalde Roelof een pak melk en een broodje en betaalde 10 dollar. Voor een pak toiletrollen betaal je hier zo 15 dollar. Dat maakt dat de Nederlandse enclave hier druk voorraden uitwisselt waar op de ene boot tekorten van zijn terwijl op andere boten er nog voldoende aan boord is. Maar ja, de verse waren zullen we toch op een gegeven moment moeten aanvullen (vlees, groente, fruit en melkproducten). En zoals iemand mij in de winkel al adviseerde: “Get used to it”.

Inmiddels zijn we hier een aantal dagen en liggen er 7 Nederlandse schepen (Volonté, Batjar, Ojala, Sark en nog 2 voor ons onbekenden). De Balans hebben we ook aangetroffen, die hebben we ontmoet in Suriname, maar zijn inmiddels alweer vertrokken naar de Azoren. Ook de ARC is aangekomen en dat maakt het wel een beetje druk op de ankerplek en in de haven. De ARC vertrekt maandag 18 mei richting Amerika en woensdag 20 mei naar de Azoren, zoals ik begrijp ongeacht het weer, maar verder zijn ze heel goed bezig met de veiligheid hoor… Wij volgen het weer elke dag en zoeken een gaatje. Het weer is nog instabiel; vanuit Amerika komen, om de zoveel dagen, lage luchtdrukgebieden deze kant op met soms veel wind of vervelende troggen. Ook is er op de route naar de Azoren een fiks hoog luchtdrukgebied waar geen wind in zit. Van beide willen wij eigenlijk niet te veel, dus het blijft goed zoeken en analyseren en afwegen.

In de tussentijd vermaken we ons uitstekend. Eerst hebben we St. George, de plaats waar we ankeren, bekeken. Het is een prachtig historisch oud stadje, wereld erfgoed en leuk om in rond te lopen. Regelmatig zitten we op een bank op het plein, bij het Visitor Center, om wifi te ontvangen en te kunnen internetten. De asfaltweg rond het pleintje is ideaal voor de kinderen om hun skateboard weer eens te gebruiken. In het World Heritage Centre zien we een film hoe hier rond 1600 alles is begonnen. Hoe de Sea Venture op het rif lek is geslagen en de bemanning is aangespoeld en de plaats St. George hebben gesticht. Ook de nooit afgebouwde Kathedraal van grijze steen bepaalt het uitzicht. De kinderen werken de eerste dag nog hard aan hun tekening die de laatste opdracht is van de Batjar Kids Quiz en die ze in moeten leveren als de Batjar aan komt in St. Georges.

Verder socializen we gezellig bij elkaar. Eerst een keertje eten bij ons aan boord. Vervolgens is de uitslag van de kinderquiz op de Batjar, want ze hebben met een beeldverhaal en tekeningen en alle moeilijke vragen die zijn beantwoord het de jury erg moeilijk gemaakt. Maar ze vinden dat de kinderen erg hun best hebben gedaan, veel hebben geleerd en heel creatief zijn met alle antwoorden en tekeningen. Daarom heeft Marjolein voor allemaal een muffin gebakken met een marsepeinen figuurtje erop. En de einduitslag was heel spannend, want Thomas, Jesper en Myrthe liggen met puntenaantal heel dicht bij elkaar. Myrthe blijkt toch nipt te winnen. Wat kan ze dan trots kijken. Maar eigenlijk zijn ze dat allemaal als ze van hun lekkere muffin smullen.

Dan komt ook de Ojala op de ankerplaats en gaan we allemaal bij hen borrelen. En op 15 mei is Marjolein jarig en is er weer taart en koffie/thee op de Batjar. Ook zien we op de kant een toneelstukje hoe vroeger mensen werden veroordeeld en gestraft. Het leukste deel is als een vrouw met een stoeltje op een lange stang het water in wordt gekieperd. Kortom we vermaken ons prima en hebben het goed en gezellig.
In de tussentijd regelen de kinderen het ook goed met elkaar. Zo hebben ze een keer een kinderfeest bij de Volonté, als wij op de Ojala borrelen. En ze logeren dan weer bij ons en dan weer bij de Volonté. Onderhand zijn ze ook best wel moe, het schoolwerk gaat daardoor ook langzamer, maar we houden streng vol en met nog 3 volle weken school zijn ze klaar met het officiële deel. Dat zullen we dus wel afsluiten op de Azoren, verwacht ik.

Dinsdag maken we een wandeling langs drie forten die door de Engelsen zijn gebouwd om Bermuda te beschermen en die samen met St.George UNESCO wereld erfgoed zijn. Het is een mooie wandeling door een glooiend landschap. Heel bijzonder dat je zo’n vriendelijk landschap hebt terwijl je toch op een 6000 meter hoge berg staat want de zeebodem rondom Bermuda is ruim 6000 meter diep. We zien eerst het Fort St. Catherine en daarna komen we langs de Alexanora Battery en nog een kleiner fort. Het is duidelijk dat de Britten in het verleden veel hebben geïnvesteerd om het eiland te verdedigen tegen de Fransen en de Spanjaarden.

We gaan woensdag 13 mei met de hele groep een bus tour maken over het eiland. Eerst reizen we naar de hoofdstad Hamilton. Dat ligt op ongeveer 20 km afstand. Het is leuk om ook deze stad te bekijken. Hier liggen diverse cruiseschepen, waaronder ook de “Veendam” van de Holland Amerika Line. We bezoeken een museum, waar een Engelsman van alles uit het verleden heeft verzameld en tentoonstelt. Er zit niet echt een lijn in en daardoor komt het wat rommelig over. De kids zijn echter heel erg in hun nopjes, want ze hebben van de eigenaar een echte munt van Bermuda gekregen. Een penny met Queen Elizabeth, die ze beloven op school aan hun klasgenoten te zullen laten zien. De munt is er medio 1970 uit gegaan toen de Bermudian dollar is ingevoerd. We bezoeken nog een kerk en een park en dan is onze tijd alweer om en reizen we met de bus door naar het strand.

We stappen uit bij Horseshoe Bay. Dit blijkt een zeer geliefde baai te zijn en het is dus allerminst rustig. We schrikken zelfs een beetje, verwend als we zijn door alle mooie strandjes die we hebben gezien, van de parasolletjes die hier vlak naast elkaar staan en de badgasten die hier hutje mutje zitten. Maar toch nemen we een duik samen met Anna en Maarten van de Ojala. De bemanning van de Volonté en de Batjar vinden het te druk en gaan direct met de bus door naar de Dockyard. Het water is verfrissend en de kinderen spelen heerlijk in de golven. We klimmen nog even op de rots bij deze baai met een prachtig uitzicht langs de kust en over het rif en de zee.

Daarna reizen we met de bus door naar het eindpuntje van Bermuda, Dockyard. Daar genieten we van de prachtige Clocktower Mall en kijken onze ogen uit bij een glasblazerij, waar iemand in ongeveer drie kwartier met het zweet op het voorhoofd een prachtige schaal maakt. Het is echt vakwerk hoe dit handwerk gaat en ook de kinderen kijken hun ogen uit. Daarna drinken en eten we nog wat. Niet lang daarna stappen we op een kleine ferry en worden het hele stuk van 40 km weer terug gebracht naar St. George. Op de ferry ontmoeten we Miquel, gepensioneerd, maar nog vol passie over zijn eiland Bermuda. In het verleden was hij politiek actief en nu probeert hij toeristen iets meer over het eiland te vertellen. Super leuk en zo ontzettend gastvrij heb ik nog zelden iemand meegemaakt.

De dagen erna doen we wat klusjes op de boot en lezen en houden het weer in de gaten. Marjolein houdt een knip dag en knipt ook Myrthe en Wouter, en dat is inmiddels ook wel nodig. Wouter heeft bedacht dat hij lang haar wil en wil dus niet geknipt worden. Daar weet Marjolein wel raad mee, ze vertelt hem dat zijn haar harder gaat groeien als ze er eerst een stuk(je) vanaf knipt. Nou, daar heeft hij wel oren naar.

Zondag gaan we nog samen met Anna en Maarten naar Bermuda Radio waar ze alle scheepvaart rondom Bermuda begeleiden, de weersverwachting uitzenden en optreden als Rescue Center. Het is erg goed georganiseerd en ze hebben een prachtig uitzicht over Bermuda en de zee rondom.

Het lijkt nu dat er een weer gaatje is waarmee we op maandag 18 of dinsdag 19 mei kunnen vertrekken, maar we blijven nog goed naar het weer kijken, want erg stabiel is het allemaal niet.