Het was onze bedoeling om gisteravond, zaterdag, te vertrekken van Sal naar São Nicolau wat zo’n 60 mijl ten Westen van Sal ligt. Omdat het ongeveer 80 mijl varen is, en we nu toch wel graag met licht willen aankomen, gaan we ‘s nachts varen. Dan vertrekken we net voordat het donker wordt en komen we ‘s ochtends aan. Vrijdag hebben we al uitgeklaard op Sal, maar zoals dat gaat met plannen loopt het dan toch altijd weer een beetje anders. Zaterdag spelen Wouter en Myrthe met de kinderen van de Lucy, een Zwitserse boot. Zaterdagmiddag worden ze ook nog uitgenodigd voor een waterballonnengevecht op het strand. Daar moeten ze natuurlijk aan mee doen. Ze hebben grote pret maar we zien het weer betrekken, het begint zelfs te regenen (en dat is best bijzonder op de Kaapverden). We hebben geen haast en dus besluiten we nog een nachtje te blijven en wordt ons vertrek uitgesteld naar zondag middag. Voordeel is ook dat de golven dan wat minder hoog zijn. ‘s Avonds gaan we weer in hetzelfde restaurantje eten waar ook de bemanning van de Lucy eet en nog van een andere Franse boot met kinderen. Voor de kinderen wordt een tekenfilm (Rapunsel) op de muur geprojecteerd. De kinderen zitten knus op een bankje naast elkaar en kijken vol bewondering (ook al kunnen Wouter en Myrthe van het Frans niets verstaan).

Nu zitten we ruimt 20 mijl ten westen van Sal. De boot schommelt behoorlijk maar we schieten lekker op. Vanavond hebben we via de SSB nog even contact gehad met de TiSento die ook op weg is naar de Kaapverden en nu zo’n 230 mijl ten zuiden van La Gomera voer, (als we het tenminste goed verstaan hebben want de verbinding was niet al te goed).

Het is gek hoe snel je je thuis gaat voelen op een ankerplek. Na vijf dagen begin je de andere zeilboten te kennen, we kennen onze buurman, een fransman, die op een boot woont en het restaurantje heeft waar we gisteren en eergisteren gegeten hebben, we hebben de bemanning van de Lucy leren kennen en we kennen Adrian, een visser die meestal dronken is etc. etc. En net als je je dan een beetje thuis begint te voelen ga je weer weg. Geeft bij mij altijd duaal gevoel, enerzijds is het raar om weer weg te gaan, anderzijds hebben we het ook wel weer gezien. En je thuis voelen kan zo maar het begin zijn van blijven hangen.

Anyway morgen ochtend komen we enigszins geklotst aan op São Nicolau, we zijn benieuwd hoe het daar weer zal zijn.

Onze positie is op 22:40 UTC: 16-45.6’N 23-26.1’W