Lekker relaxen op Sal

Nadat we heerlijk geslapen hebben achter ons anker is er woensdag voor de kinderen school. Ik ga ondertussen kijken hoe ik kan inklaren. De havenpolitie is erg vriendelijk en na het invullen van de nodige papieren moeten alleen de paspoorten nog op het vliegveld gestempeld worden. Volgens de havenpolitie kan ik dat alleen doen en hoeven Aranka en de kinderen niet mee. Daar denken ze (uiteraard) op het vliegveld weer heel anders over. Gelukkig hebben ze prima internet op het vliegveld dus kan ik alle mail en alle reacties op onze blogs downloaden. Ontzettend leuk om te lezen. Daarna dus taxi terug naar Espargos (stadje midden op het eiland) en busje terug naar Palmeira waar we met onze boot liggen. ‘s Middag samen met het gezin opnieuw naar het vliegveld. We hebben pech want er vertrekken net twee vliegtuigen en dus moeten we (best wel) lang wachten. Het Internet doet het gelukkig nog steeds dus we kunnen mooi wat mails beantwoorden. Uiteindelijk wordt het rustig en is ook de lunchpauze van de politie voorbij en dan krijgen wij ook onze stempels in ons paspoort. We gaan terug naar Espargos, lopen wat rond, kopen een internet SIM en gaan lekker op het centrale pleintje wat drinken en relaxen. ‘s Avonds eten we een lekker visje dat we gekocht hebben van een andere boot die hier al wat langer ligt en zo wat bijverdient. ‘s Avonds zijn we nog steeds moe van de oversteek en gaan we vroeg slapen.

Sal bevalt ons prima! De mensen zijn ontzettend vriendelijk en vrolijk en het komt allemaal erg relaxed over. Palmeira is een klein vissersdorpje waar het lijkt of de tijd heeft stil gestaan. Elke ochtend is het een drukte van jewelste als de vissersbootjes binnen lopen en de vis wordt schoongemaakt op de kade. Hier komen ook elke ochtend weer een paar busladingen toeristen uit Santa Maria naar kijken, die een uurtje op de kade worden gedropt en dan weer vertrekken zodat de rust weerkeert. De vrouwen lopen hier met grote schalen op hun hoofd (voornamelijk voor de bus-toeristen) en verder lijkt het of iedereen een beetje in de schaduw hangt. De bevolking is opmerkelijk jong (gemiddelde leeftijd 19 jaar) en dat merk je ook als je rondloopt, veel vrolijke jonge mensen. Aan het eind van de middag lopen de cafeetjes vol en hoor je vanaf de terrasjes liedjes zingen en soms een gitaar spelen. Kortom hier kan je uitstekend tot rust komen.

Donderdag doen Wouter en Myrthe hun school voordat we naar Santa Maria gaan. We nemen een busje is Espargos naar Santa Maria wat een grote stad in het zuiden van Sal is. Al van een afstand vanuit de bus zien we een heel ander soort stad. Grote hotels en resorts langs de kust. Het is duidelijk, dit is waar alle toeristen naar toe gaan die we op het vliegveld zagen vertrekken. Bij het strand is er allerlei vertier, huren van Squads, (ahhhh Pap, alsjeblieft….),surfschool, duikschool, flyboarden etc. Maar je kan er ook heerlijk zwemmen. Myrthe krijgt vlechtjes en kraaltjes in haar haar, en we relaxen een middag deels op het strand deels op een terrasje. Kortom het lijkt wel vakantie… ‘s Avonds eten we een heerlijk visje bij een Australiër voordat we weer met de bus terug gaan naar Palmeira.

Vrijdag doen Wouter en Myrthe hun rekentoets van blok vier. Ze doen het beiden goed, maar Myrthe doet echt haar best en controleert ook alle sommen zodat ze de toets foutloos maakt. Myrthe is om elf uur al klaar met school en Wouter geven we de rest van de dag ook maar vrij, want die heeft geen zin meer. Kortom, het is weekend!. We gaan met een taxi naar Pedra de Lume waar volgens de Imray Pilot een leuk haventje is en volgens het Internet ook nog een zoutwinning is waar het leuk is om te kijken. Als we de taxi zijn uitgestapt staan we echt “in the middle of no-where”. We zien een paar huisjes op een droge vlakte, een verlaten en half vergane kabelbaan en verder een grote droge woestijn… Het haventje is inderdaad wel aardig, maar Aranka en ik denken allebei hetzelfde, “Was dit wel zo’n slim plan…?” De taxi is weg en hier is verder helemaal…NIETS. Zo nu en dan steekt de wind op en waait er een stofwolk door de lucht voordat alles weer stil wordt.

Toch zou hier nog die zoutwinning zijn…. We slaan op goed geluk een stoffig zandpad in, geen idee waar het heen gaat. Dan zien we opeens achter ons een grote stofwolk veroorzaakt door een grote 4×4 waarin een groepje westerse toeristen zit. Publiek dat zeker niet voor het plaatsje of het haventje komt. We lopen maar achter de auto aan en al snel komen we via een tunneltje in een oude krater waar zout wordt gewonnen. De toegangsprijs is afgestemd op het publiek dat er komt, maar dat is prima, dan komt er tenminste wat geld binnen. De krater is onder de grond verbonden met de zee en zo stroomt er zeewater de krater in. Het water verdampt en het zout blijft achter. Vroeger werd dit zout via de kabelbaan naar de haven vervoerd, tegenwoordig wordt het direct gereinigd en dan in zakken met een vrachtauto vervoerd. We kunnen er ook zwemmen in heel zout water (ca. 25 keer zo zout als normaal zeewater) waardoor je net als in de dode zee op het water drijft. Wouter en Myrthe vinden het prachtig, helaas krijgt Myrthe last van al het zout (op schaafplekken) en gaat uit het water, maar Wouter geniet enorm.


Als we klaar zijn met zwemmen kijken we nog wat rond en lopen langs de huizen die samen Pedra de Luma vormen. Een rij huizen midden in de woestijn. Veel bewoners zitten voor hun huizen en we hebben de indruk dat hier niet vaak toeristen langs lopen. Maar nu moeten we terug. Er zijn hier geen busjes of taxi’s, dus liften maar. Alle auto’s met toeristen rijden gewoon door, en we snappen dat het wel eens een lange wandeling kan worden naar Espargos. Ook niet erg want het heeft wel wat om zo door het niets te lopen, hier en daar een huisje en verder leeg. Dan komt er een klein bestelbusje langs dat ons meeneemt. Wouter geniet, zonder gordel achterin de laadruimte, dat mag thuis niet, en is dus heel leuk!

We zijn nu snel en voor het donker is Espargos waar we nog wat drinken op ons favoriete pleintje terwijl Wouter en Myrthe in de bomen klimmen. Ook proberen we ons SIM-kaartje op te waarderen dat wel heel snel leeg raakt. Tien euro voor 100 Mbyte is wel erg duur… We zetten er nog maar eens 10 euro op, maar volgens de winkelbaas moet het kaartje als datakaart worden geconfigureerd anders is het zo weer leeg. Tsja… eenvoudig hè? Nou ja we lopen naar het kantoor van Unitel en daar worden we prima geholpen. Kaartje wordt goed geconfigureerd en we krijgen ook het weggelopen tegoed weer terug. Als dank krijgt de Unitel mevrouw die ons helpt een mooie KPN-pet!

‘s Avonds eten we in Palmeira bij een lokaal restaurantje waar het druk is en het er erg gezellig uitziet. Er wordt gezongen, gitaar gespeeld en na het eten staan Wouter en Myrthe snel snel met twee meisjes tafelvoetbal te spelen. Zij integreren toch makkelijker dan wij dat doen…, maar we genieten enorm van de avond en het eten is ook nog heerlijk.

Vandaag maken we ons klaar voor vertrek naar São Nicolau, zo’n 80 mijl naar het westen. Schijnt een prachtig eiland te zijn en we zijn erg benieuwd. De bootpapieren hebben we gisteren al opgehaald bij de havenpolitie. Nadat ik met Myrthe brood gehaald heb maken we kennis met de bemanning van de Lucy. Zij hebben ook kinderen en we spreken af dat ze aan het eind van de ochtend komen spelen en koffie komen drinken. Het is erg gezellig, ze komen uit Zwiterland en het is leuk om hun avonturen en belevenissen te horen. We komen erachter dat ze 30-50 mijl voor ons gevaren hebben tijdens de oversteek van La Gomera naar Sal. Zij hebben geen AIS-zender dus we hebben ze niet gezien, maar achteraf was de zee dus toch iets minder leeg dan het leek…

Anyway de rest van de dag hebben we letterlijk geen kind meer aan ze. Wouter en Myrthe gaan samen met Gabriel naar de kant zwemmen. Dat is best wel ver en als ze daar aankomen is de branding toch wat heftiger dan ze dachten. Als we ze weer terug zien zwemmen haal ik ze maar op met de dinghy anders wordt het wel erg ver. Wouter is er blij mee, die begon al behoorlijk moe te worden en kan toch nog iets minder goed zwemmen dan de twee meiden. Nu kijken ze met zijn allen film…

13 thoughts on “Lekker relaxen op Sal

  1. Nou, ik wel een beetje hoor wat een indrukken en wat een leerzame reis ook. En zóóóó bijzonder.!!!
    Laat je je mooie vlechtjes zien op de volgende foto, Myrthe ??
    En Wouter, wat een bijzondere vis , een koffervis.
    Nog nooit van gehoord. Ik ga het zo opzoeken .
    Krijgen jullie ook cijfers voor school. Een tien voor rekenen zeker !

    dikke kus van mij M.m, nagyi

  2. lieve wouter en myrthe en papa en mama
    sint is in het land, ik heb een pyama die dik is gekregen
    omdat het koud is ‘s nachts.
    wat hebben jullie mooie foto’s op de site, op sommige van deze plekken in Spanje ben ik ook geweest!
    gaat het goed op school? krijgen jullie woensdag aanstaande ook een rapport? (grapje!)
    lieve groetjes
    Isolde ,
    ik mis jullie wel een beetje

    • Hoi Isolde,

      Nee wij krijgen woensdag geen rapport, maar het rare is dat we dit jaar helemaal geen rapport krijgen of misschien toch wel… Misschien van de wereldschool.

      Nou , ik ben erg jaloers op jou, want wij hebben nog geen Sinterklaas, maar nu ik jouw berichtje heb gelezen ga ik ook mijn schoen zetten bij de ingang van de kajuit. Ik hoop maar dat Sinterklaas ons wat geeft want we zijn niet bij hem in de buurt.

      Ik heb nieuwe kinderen op Sal ontmoet, dat is het eiland waar Bas ook naar toe gaat in de kerstvakantie en we hebben daar een waterbalonnen gevecht gedaan. En we hebben hebben samen met Zwitserse kinderen Gabrielle en Charlie gezwommen en ze zijn bij ons op de boot geweest en toen hebben we ook koekjes gegeten.

      Ik vond de oversteek nar Sal was erg lang en ik verheug me ook niet op de oversteek naar Suriname van drie weken, maar in Suriname ben ik jarig, dat is wel leuk. Ik stuur je uit Suriname ook nog wel een mailtje, tot dan.

      Oh ja ik hoor net dat je in Peru bent geweest, hoe was dat? Heb je een ook nog een speer gevonden, ik heb zelf een speer gemaakt van hout.

      groetjes,
      Wouter

  3. Mooie belevenissen en mooie foto’s bij het verhaal Roelof!
    Leuk dat jullie kids zo makkelijk vriendjes maken. Volgens mij hebben jullie geen kind aan ze! -:)
    Veel plezier en goede reis naar de next stop!

    Umro

  4. Ahoi zeilers,
    Op onze findship app zijn jullie nog steeds onderweg.
    Is jullie AIS nog wel aan?

    We lezen jullie blogs met veel plezier voor en genieten zo een beetje mee.
    Groeten uit Leusden

    • Hoi Martijn,

      Ja de AIS staat wel aan maar ik denk dat hier weinig (lees als: geen) wal stations zijn die onze positie doorgeven. Ik zal het nog wel een keer checken als er een andere boot naast ons ligt. Overigens hoor ik ook dat we nu op het ijsselmeer liggen, maar dat komt dan omdat een ander schip ons nummer uitzend of een nummer wat er veel op lijkt en er ergens een bitje omvalt… Als we weer in de buurt liggen van een walstation moet het weer goed komen.

      Alles verder goed bij jullie? We liggen nu op Sao Nicolau, komen nauwelijks toeristen en daarom vonden wij het extra leuk. Wel weer een restaurantje van een Kaapverdiaan die in Rotterdam heeft gewoond die ook frikandellen heft, en dat konden Wouter en Myrthe dan wel weer waarderen…

      gr
      Roelof

  5. Wat een leuke verhalen weer. Jammer dat het morgenochtend weer maandag is… Maar voor sommigen heeft maandag een andere betekenis dan voor de (meeste) anderen. Geniet ervan.

    • Hoi Herbert,

      Tsja…, het is inderdaad wel genieten een jaar lang vakantie. Toch hebben we ook een klein beetje weekend gevoel, want als de kinderen geen school hoeven te doen is dat ook voor weer ochtendje vrij. Zal wel weer wennen worden als we terugkomen, maar dat is nog ver weg… Groetjes, vanuit São Nicolau

  6. Hoi allemaal,

    Wat hebben jullie weer veel mooie dingen gezien! Mooie foto’s en ik ben ook erg benieuwd naar de vlechtjes van Myrthe. Volgens mij gaat het met school nu ook goed. Goed gedaan Myrthe en Wouter!! Genieten jullie lekker verder en wij wachten weer op het volgende bericht. Ontvangt Myrthe de berichtjes van Lieve?
    Veel liefs van ons allemaal,
    Trix, Martijn, Lieve en Sebastiaan.

    • Hoi Trix, Martijn, Lieve en Sebastiaan,

      Ik zal vanavond nog wat foto’s van Myrthe met vlechtjes op de site zetten (klik op Foto’s-> Can Eilanden-Kaapverdie in de menubalk). Ik heb Myrthe net ook de berichtjes van Lieve doorgegeven (de laatste die ik had laten zien was over de topo van Friesland, dus Myrthe zal nog wel even reageren naar Lieve). We liggen nu voor anker bij São Nicolau, een prachtig groen en ook erg relaxed eiland. Hiernaar gaan we naar Mindelo, hopelijk hebben ze daar een goede internet verbinding dan kunnen Lieve en Myrthe ook nog een keer skypen.

      Gaat het goed met jullie?

      Groetjes vanaf de White Witch
      Roelof

  7. Haha, wat een mop; een KPN pet voor de mevrouw van Unitel. Ze moest eens weten, of moet ik zeggen, laat KPN ‘t maar niet weten. Lezen er ook collega’s mee?
    We hebben vanavond Cesaria Evora opgezet, doen we wel vaker, maar ‘t gaf nu een extra dimensie. Groetjes van mij.

    • Hoi Tessa,

      Is toch prima beetje promotie? Het volgende eiland waar we heen gaan, São Vicente, is het eiland waar Cesaria woonde. Ze is geboren in Mindelo en zong in het begin ook veel over de Kaapverden en de afgelegen ligging ervan (net even opgezocht op Wikipedia ;-). De CD Radio Mindelo ga ik nog even downloaden op Spotify… Alles goed bij jullie? Wij liggen nu voor anker bij Tarafal op São Nicolau, een prachtig groen eiland waar nauwelijks toeristen komen. Wel leuk dat naast de haven een restaurantje zit waar je frikandellen kan krijgen (eigenaar heeft in Nederland gewoond), kids helemaal blij… Groetjes uit de Kaapverden!
      Roelof

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *