Na 118 uur varen (4,5 dagen, waarvan helaas toch 30 uur op de motor) zijn we zaterdagochtend 25 oktober bijna bij Tenerife. Tenminste we varen om 6.00 uur in het donker zo langzaam mogelijk naar de haven bij de hoofdstad Santa Cruz (noordoosten van het eiland). We zijn nu zo ver naar het westen, dat het hier nog later licht wordt. We proberen met licht de haven in te lopen. Roelof roept keihard: “Land In Zicht” naar binnen. En nog geen seconde later stuiteren de kinderen uit bed naar buiten en zijn helemaal uitgelaten dat dit voor ons Tenerife is.

Afgelopen nacht was er weinig wind. Maar net kwam er toch even wind opzetten. Ik had de wacht en besloot om toch maar te gaan zeilen. Helaas werd Roelof, schipper in hart en nieren, daar toch wakker van en kwam buiten eens poolshoogte nemen of alles goed verliep. En ook al was het minder dan 2 BFT (8 knopen wind), we waren zo gewaarschuwd voor de windacceleraties langs de Canarische eilanden, dat we toch 2 riffen in het grootzeil zetten. Volgens de pilot kan er in zo’n acceleratie zo’n 10-15 knopen wind (3 BFT) extra bij komen. Maar helaas, de wind valt weer weg naar 2 knopen en nix + nix, weet Wouter zelfs, dat is nix.

Terwijl we in het donker langs Tenerife varen, kijken we onze ogen al uit. Wat een enorme bergen. We varen langs grote tankers die hier voor anker liggen. Twee grote cruise schepen zijn net voor ons langs gepasseerd, en door een pilotboot de haven in gebracht, waar wij zo ook vlakbij moeten zijn. Roelof en ik hadden op de plotter gekeken naar de AIS-vector, en we hadden een verschil van mening, waar het cruiseschip naartoe zou gaan. Doet mij erg goed dat ik heb gewonnen; ook al weet Roelof veel beter hoe die vectorlijn werkt, het cruiseschip veranderde van koers en deed wat ik voorspelde. YES. Ik heb zin in taart.

Even later passeren we een bijzonder wit futuristisch gebouw uit 2003, wat het auditorium blijkt te zijn. Het is door de architect Santiago Calatrava Valls bedacht. Hij maakt veel gebruik van natuurlijke vormen en natuurlijke materialen, dus vulkanisch gesteente op de Canarische eilanden. Dit theater ligt bij de ingang van de haven en heeft de vorm van een zeil. Het doet mij een beetje denken aan het Sydney Opera House in Australië. Daarachter liggen minder fraai enkele boorplatvormen in de haven, en er drijft veel troep, plastic, maar ook wortels van riet of iets dergelijks.
Even later liggen we in de haven aangemeerd en kunnen we heerlijk douchen (alhoewel we onderweg nog wel een Atlantische oceaandip hebben genomen, aan het zwemtrapje achter de boot, toen het windstil werd; best eng idee om 3000 meter water onder je te hebben!).

Tijdens de oversteek vanuit Marokko hebben we zo genoten van onze sociale contacten op de ssb-radio met ons Nederlandse Netje. We hadden werkelijk contact met iedereen, van Madeira tot en met Lagos in Spanje en Rabat en Agadir in Marokko. Iedereen was onderweg en aan het profiteren van het weergat met een rustige zee, en wind uit het noorden. En het was zo heerlijk om steeds even te horen hoe het met de anderen ging. We zagen zelfs op 180 mijl afstand de Antares varen op de AIS en wisten zelfs via de marifoon contact te leggen. Bijzondere omstandigheden qua atmosfeer moeten dat zijn geweest.. Met enige weemoed bedachten we dat we de andere Nederlanders nu wellicht even niet meer zullen zien. Enkelen zijn naar Agadir en enkelen naar Lanzerot. Maar wij wilden profiteren van een iets gunstigere windhoek met het zeilen en willen iets meer opschieten, en hebben gekozen voor Tenerife. We willen toch nog steeds graag naar Dakar (Senegal) en Gambia en waarschijnlijk wordt het toch pas na kerst dat we vanaf de Kaapverden naar Suriname kunnen oversteken.