Over 10 weken gooien we de trossen los.
Dus 19 juli 2014 varen we om 12.00 uur de haven van Scheveningen uit (als alles loopt volgens plan).
Een uitzwaaifeestje volgt nog een week voor ons vertrek.
Dus nu lopen de laatste klussen. Welke klussen doe je dan allemaal hoor ik vaak. Even een paar interessante van Roelof en mij op een rij:
Zoals schoolpakketten voor de kinderen bestellen, de hele route in grove lijnen uitwerken met een schema welke zeekaart wanneer nodig is, inventarislijst maken per kamer voor de verhuur (lepels tellen), het huis is verhuurd (Myrthe weet wie er in haar bed gaat slapen, dat wordt Maya van 5 jaar), life tags installeren ( systeem waarbij er een alarm gaat als er iemand over boord gaat), verhuisdozen ophalen bij mijn tante Edith, laatste vaccinaties halen, laatste bezoek tandarts, medicijnen bestellen (met dank aan Hetty Jolink uit het LUMC voor alle recepten en het meedenken over wat wel en wat niet), dan moeten we nog een schengenverklaring en medische verklaring regelen bij farmatec en ministeries om toestemming te regelen voor de medicatie aan boord en Roelof heeft geregeld dat ons schip de laatste week van juni op de kant gaat voor alle laatste onderhoud.
Ik krijg er in ieder geval de zenuwen van zoveel als er allemaal tegelijk loopt.
In de tussentijd gaan de kinderen gewoon door met hun eigen leventje. Zo krijg je op Moederdag een geweldige speurtocht door je huis, een ketting van klei en een waxinelichthouder van klei. Ze spelen veel met vrienden en vriendinnen. En ze zijn net zo verslaafd aan de elastieken armbandjes maken als de rest van nl. Ze lijken niet erg bezig met de reis. Maar dat is schijn en alleen de buitenkant. Mijn onrust slaat helaas over. Ze komen steeds vaker knuffels halen of kunnen niet slapen. Wouter heeft weer heftige driftbuien, als het hem niet lukt zijn gevoelens onder woorden te brengen. Hoe goed we ook proberen om ze aandacht te geven en te helpen met voorbereiden is het voor hun ook erg spannend en onwerkelijk.
Kortom de vlinders dansen in mijn buik en in mijn hoofd spookt het. Maar ik heb er zoveel zin in.
Lieve allemaal
Die vlinders voel ik de laatste tijd ook heel erg, maar dat komt ook,omdat ik zie, hoe alles gaat bij jullie.
Werkelijk alle bewondering en respect !!!!!!
Uiterlijk lijken jullie heel kalm.
Al heel erg lang bezig met voorbereidingen,zeker Roelof kent de boot van onder tot boven.Enige fikse tegenslagen zijn ook geweest..Ook daar lijken jullie rustig onder. Maar alles wordt perfect in orde gemaakt.
Naast jullie werk,en alles regelen, wordt jullie huis steeds leger en klaargemaakt voor de nieuwe huurders.
Gelukkig ook veel positieve gebeurtenissen.
In ieder geval sta ik klaar als ik kan helpen en wens ik jullie heel veel sterkte met die laatste loodjes.
dikke kus mammie, marja
je verhaal ontroerde me, Ranka!
Het gaat straks allemaal heel goed, let op mijn woorden……zo goed voorbereid…je komst hier heeft me gerustgesteld!
liefs
Leuk om te lezen, we kennen het gevoel wij zijn een van de gelukkige die het rondje in 2012/2013 gemaakt hebben, geniet van ieder moment, voor je het weet is het weer voorbij 🙂
Met veel bewondering en enige weemoed merken we hoe goed jullie je voorbereiden op de tocht die wij graag hadden willen maken maar niet hebben ‘gedurfd’.
Vlinders in de buik had ik bij iedere ‘grote’ reis en de zorg voor de kinderen (vaak met vriendjes aan boord) is echt iets voor moeders en dat is goed.
Wij hebben in de korte tijd dat we jullie hebben leren kennen gemerkt hoe leuk je als gezin met elkaar omgaat.
Het wordt vast een heerlijke reis die je niet gauw zult vergeten.
We hopen jullie ‘op de voet’ te kunnen blijven volgen!