Na een dag klussen kunnen we buiten weer douchen zonder dat er water de bilge in lekt, is het toilet voorzien van nieuwe rubbers en zit de wc-bril weer vast. Wouter en Myrthe zijn met school begonnen (na een korte vakantie van 2 weken). Rekenen, lezen, taal, steeds ongeveer een uur. Het is wel wennen –met name voor ons- om te snappen hoe alle werkboekjes, werkbladen, kopieer bladen en andere bladen nu bij elkaar horen. Ook om Wouter en Myrthe een uur lang geconcentreerd bezig te houden is een mission impossible, maar toch lukt het de lessen af te maken.
Na vier dagen A Coruña hebben we ook wel weer zin om te verrekken. Dinsdagochtend (5 aug.) nemen we afscheid van de bemanning van de Antares die nog een paar dagen in A Coruña blijft. Wij gaan richting de “Ría de Corme y Laxe”. We varen heerlijk de “Ría de A Coruña” uit. Als we voorbij de vuurtoren Hercules van A Coruña zijn, valt de wind helemaal weg en motoren we een half uurtje. Daarna begint het weer te waaien, maar de “Portugese Noord” -zoals de hier heersende windrichting wordt genoemd- is blijkbaar op vakantie, want we hebben een zuidwesten wind tegen. Hoog aan de wind kunnen we als beste een westelijke koers varen. Alhoewel het niet hard waait is het toch hobbelig zo hoog aan de wind en het duurt niet lang voor de eerste last krijgt van zeeziekte… ’s Ochtends hebben Wouter en Myrthe nog wel wat aan school gedaan, maar nu het zo hobbelt en ze zich ook niet lekker voelen, lukt dat niet goed….
Doordat we moeten opkruisen wordt het toch nog een volle dag zeilen. We varen wat verder de zee op zodat we niet te veel last van de kapen hebben. De wind draait daar als het ware omheen en als je er te dicht op zit, loop je het risico de wind de hele tijd pal tegen te hebben. Het weer is niet echt mooi, het is zwaar bewolkt met zo nu en dan een buitje. Rond acht uur varen we de Ría de Corme y Laxe in en ankeren bij een prachtig strand bij het plaatsje Laxe. Met de zuidwestenwind liggen we hier heerlijk beschut. Vrijwel tegelijkertijd met ons zien we ook de WindoverSea iets verderop ankeren. Het is sowieso druk met Nederlanders hier, we zien nog zeker 2 andere Nederlandse zeilschepen liggen. Aranka tovert een onvervalste kom erwtensoep op tafel, wat heerlijk smaakt met dit grauwe, regenachtige weer. ’s Avonds varen we met de dinghy naar het havenhoofd, en lopen door het plaatsje Laxe heen. Een leuk plaatsje dat rondom het strand van de baai ligt. We drinken nog een erg lekkere kop koffie, en varen dan weer terug want het is inmiddels de hoogste tijd voor Wouter en Myrthe om naar bed te gaan.

We willen de Ría’s goed bekijken, dus we blijven een dagje liggen, ’s ochtends slapen we uit, daarna doen we school en ’s middags eten we een hapje in Laxe waar we een goede internet verbinding hebben en kunnen facetimen met mijn vader. Daarna zwemmen we nog even, maar het water is verbazing wekkend KOUD, dus we blijven er niet heel lang in. Ik breng Aranka met de dinghy even terug naar de boot. Myrthe wil graag nog even op het strand spelen, dus als ik terug naar het strand vaar schrik ik toch even als het strand waar zij aan het spelen was helemaal…. LEEG is. Enigszins ongerust speur ik vanuit de dinghy samen met Wouter het strand af. Wouter zegt: “Oh jongens, dit is helemaal niet goed!” Dan zie ik gelukkig net een stukje haardos boven het zand uitsteken, op de plaats waar Myrthe aan het spelen was. Wouter is er nog niet gerust op, maar als we op het strand naar de plek toelopen, ligt Myrthe met een grote lach op haar gezicht in een kuil, onzichtbaar vanaf het water. Weer een typische verdwijntruc van Myrthe….


Als de kinderen op bed liggen, verschijnt Myrthe opeens weer, ze kan niet slapen… Of beter gezegd, WIL niet slapen. Maar ze heeft een nieuwe truc bedacht, ze wil schoolwerk doen! Nou ja, daar kan je toch geen nee tegen zeggen. Even later zit Myrthe -ook nog heel geconcentreerd- te rekenen terwijl Aranka al in bed ligt te slapen.

Donderdag maken we de boot weer in orde om verder te varen (huikje eraf, val aan grootzeil bevestigen, dinghy optakelen, het motortje er afhalen etc. Rond een uur of één is het zo ver, en varen we de Ría de Corme y Laxe weer uit. Het is nog steeds een zuid-westen wind, maar als we hoog aan de wind varen draait de wind steeds gunstig om de kapen zodat we niet te veel omvaren met het kruisen. Er staat een lekker windje (15 knopen) en zo hoog aan de wind hebben we meer dan 20 knopen over het dek.

Onderweg komen we nog een andere Centurion tegen, die net omdraait, en zijn zeilen laat zakken midden op zee… De lijn van de boeg herkennen we al van een afstand. Als we in de buurt van Camarínas komen moeten we steeds verder van het land af sturen, tijd dus om overstag te gaan. De baai van Camarínas is nu inderdaad precies bezeild en even later lopen we met ruim 7 knopen naar binnen. Leuk dat er bij de haven vlak achter ons ook weer een Centurion ligt. Populaire boot hier…. Als we even later met de dinghy naar de kant varen maken we een praatje met de bemanning. Het is een Centurion 45 uit 1991, onverwoestbare schepen! Morgen mogen we wel even komen kijken… wie weet.

Bijna 20 jaar geleden waren Aranka en ik hier ook, per kano. We zijn toen samen met Geoffrey en Evelien in twee weken van A Coruña naar Muxia -wat in dezelfde baai tegenover Camarínas ligt- gekanood. Als we de baai invaren herken ik duidelijk het karakteristieke kerkje op de rotsen van Muxia. Ook het strandje waar we toen zijn uitgestapt kan ik me nog goed herinneren. Het is leuk om hier nu zoveel later weer te zijn…

´s Avonds proberen we of we een netwerkje via de korte golfzender kunnen maken samen met de Antares, Puff en de Tofino. Op sommige frequenties horen we niets maar op 8 Mhz band kunnen we elkaar redelijk goed verstaan. Waarschijnlijk liggen we nog erg dicht bij elkaar want deze frequentie kan je overdag tot 1000 mijl gebruiken en ´s nachts tot 8000 mijl.