Bij Orford lagen we eigenlijk aan de allerbeste Mooring. Het was de buitenste mooring, kortom we lagen midden in het natuurschoon met grutto’s, scholeksters en allerlei soorten meeuwen. Niks geen ander geluid als het bladstil is.
In de ochtend zitten we nog druk rond de navigatietafel om te bepalen of we echt wel Woodbridge aan de river Deben kunnen bereiken. De haven ligt achter een geheel droogvallende drempel en rivierbedding. Maar volgens de pilot moet het kunnen tussen een uur voor en na hoogwater. Dus we wagen het er op.
Maar eerst een goed ontbijt met brood van de bakker uit Orford. Die had allemaal prijzen gewonnen met bakken van brood en lekkers. Nou daar kan zelfs ons friese bakkertje in Leiden nog wat van opsteken. Na het ontbijt is het nog geen vertrektijd. En de rivierbedding ligt maar op ca 20 meter afstand van de boot. Kortom de kinderen houden het niet meer. De zwemkleren moeten aan en het surfboard komt te voorschijn. Maar ja voordat de kinderen een natte teen hebben lig ik al in het water en dat is bijzonder, want het is best fris. En dan met zijn drieen op naar de kant. Die is vooral aantrekkelijk vanwege de klei. Stevig, doch zacht en drassig rollen de kinderen er al gauw in. Ik zei nog niet je haren, maar dat was al te laat. Het oergevoel roept en we hebben ontzettend veel pret. Maar als onze lippen blauw worden gaan we weer naar de boot en proberen de klei er weer af te spoelen.
Daarna vertrekken we en varen de rivier Ore weer af. Buiten op zee staat toch nog 20 knopen wind (5 Bft). We hebben een rif in het zeil en we hoeven maar 1 uurtje langs de kust naar het zuiden te zakken, daar begint de river Deben al weer. We zetten koers de rivier in. Ook hier ligt weer een grind drempel dus we houden ons netjes aan de route van een recent kaartje van internet en de boeien. Vlak voor we de rivier invaren halen we het zeil weg. Ik dacht laat ik het zeil even netjes leggen op de giek en ben lekker bezig trek ik me daar toch ineens een scheur van 30 cm in het zeil. Ik schrik me rot, zo makkelijk en snel ging het. Even later vertel ik het aan Wouter die binnen in onze hut ligt te pitten. Nou zegt hij, dat geeft toch niet. Dan varen we toch lekker op de motor!!!!
Maar ja we zijn toch al de hele week reparaties aan het doen, dus deze kan er ook wel bij.
Inmiddels is de route over de Deben rivier langs enkele plaatsjes weer erg mooi. We moeten wel af en toe zoeken naar de boeien om de juiste route te volgen en niet in te ondiep water terecht te komen. De boeien liggen tussen de moorings in waar allemaal schepen aan liggen en zijn daardoor niet overal even goed zichtbaar. Na 10 mijl de rivier op komen we met Hoog water (3 meter diepte) bij het plaatsje Woodbridge. Hier ligt een haventje wat ze 2 meter diep houden. Er ligt een soort drempel voor die we over moeten varen. Op de pijlstok die erbij staat staat dat er 2.3 meter boven de drempel staat. Dat moet dus prima gaan met onze diepgang van 1.9 meter. We krijgen een mooi plekje in de haven vlak bij de uitgang. Dat blijkt wel erg leuk te zijn, zeker als we even later bij laag water weer 2 meter gezakt zijn en er een soort waterval uit de havenmonding ontstaat (de dam wordt nu zichtbaar die 2 meter waterdiepte in de haven vasthoudt). De rivier valt nu helemaal droog buiten de haven en er lopen allemaal witte reigers in de drek. Wij lijken ook een beetje scheef te staan, misschien toch iets weggezakt in de modder…, maar de haven valt dus niet droog. Dit is echt leuk en smaakt steeds naar meer!!!